แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก : หน้า 174/264

124 แรงบันดาลใจ จากพระไตรปิฎก 2. เมื่อเห็นผู้ประพฤติผิดศีลธรรมโดนลงโทษ ก็เกิดความ สบายใจว่าเราเป็นผู้มีศีล จะไม่ถูกลงโทษเช่นนั้น 3. เกิดความมั่นใจว่า ความดีที่ทำไว้อย่อมคุ้มครองป้องกัน จากภัยทั้งหลาย แม้ตายไปก็ย่อมไปสูสุดโลกสวรรค์ มีเนื้อความดังนี้ "ภิญฑ์ทั้งหลาย ถ้าบันฑิตนั่งในสกาฎดี ในรตรก็ดี ริมทางสามแพร่งก็ดี ถ้านในที่นั้นพตุถ่อมำที่สมควรเทธรรม นั้นแก่เขา ถาบันฑิตเป็นผู้วันขาดจากการฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จ เสพของมึมามือสุราฯและเมรัย อันเป็นเหตุแห่งความประมาณ ในเรื่องนั้น บันฑิตจะมีความ รู้สึกอย่างนี้ว่า" ข้อที่ชนะพูดถ้อยคำที่สมควรแก่ธรรมเนื้อธรรม เหล่านี้มีอยู่ในเรา และเราก็ปรากฎในธรรมเหล่านี้" ภิญฑ์ทั้งหลาย บันฑิตย่อมเสวยสุขสมบัติประการที่ 1 นี้ในปัจจุบัน อีกประการหนึ่ง บันฑิตเห็นพระราชาทรงรับสั่งให้ จับโจรผู้ประพฤติผิดมาลงอาญาด้วยประการต่าง ๆ คือ ให้เมียน ด้วยแลบ้าง ด้วยหวายบ้าง ให้ดีด้วยไม้พลองบ้าง ตัดมือบ้าง ตัดเท้าบ้าง ตัดทั้งมือและเท้าบ้าง ตัดใบหูบ้าง ตัดจมูกบ้าง ตัดทั้งใบหูและจมูกบ้าง วางก้อนเหล็กแดงบนศีรษะบ้าง ถลก