แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก : หน้า 250/264

แรงบันดาลใจ จากพระไตรปิฎก ๒. ภิกษุผู้เป็นเสสะ ปล่อยให้วันเวลาล่วงไปเพราะการงานเล็กน้อย แล้วละการหลีกเร้น ไม่ประกอบความสงบใจภายใน ๓. ภิกษุผู้เป็นเสสะ คураคคลี่คลี่กับพวกคฤหัสถ์และบรรพชิต ด้วยการคลุกคลีอย่างคฤหัสถ์ไม่สมควร แล้วละการหลีกเร้นในประกอบความสงบใจภายใน ๔. ภิกษุผู้เป็นเสสะ เข้าไปยังหมู่บ้านในเวลาเช้าเกินไป กลับมาในเวลาสายเกินไป แล้วละการหลีกเร้น ไม่ประกอบความสงบใจภายใน ๕. ภิกษุผู้เป็นเสสะ ไม่ได้ตามความปรารถนา ได้โดยง่าย ได้โดยลำบาก ซึ่งภาคเป็นเครื่องขัดเกลากิเลส ทำให้จิตโง่งาม สบาย คือ อัปปิจฉถากา (เรื่องความมักน้อย) สันตุฏฐิกา (เรื่องความสันโดษ) ปริเววกา (เรื่องความสงบ) อสงฺสักกา (เรื่องความไม่คลุกคลี) วิริยารัมภกา (เรื่องการปรารภความเพียร) สีลกา (เรื่องศีล) สมาธิกา (เรื่องสมาธิ) ปัญญากา (เรื่องปัญญา) วิษุติกา (เรื่องวิสุทธิ) วิวุตติญาณทัสสนกา (เรื่องความรู้ความเห็นในวิญญุตติ) แล้วละการหลีกเร้น ไม่ประกอบความสงบใจภายใน