แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก : หน้า 38/264

แรงบันดาลใจ จากพระไตรปิฎก ในสมัยพุทธกาล มีตรเศรษฐีท่านหนึ่งเรียกว่า "อนุโมทเศรษฐี" อาศัยในกรุงสวัสดี เป็นผูมัีศรัทธาในพระพุทธศาสนา อีกทั้งยังเป็นผู้ที่ชอบขวนขวายในการสั่งสมบุญอยู่เสมอ วันหนึ่งท่านพิจารณาเห็นว่า ชีวิตของผู้ครองเรือนมีความวุ่นวาย สับสน มีปัญหาสารพัดไม่รู้จบสิ้น ประกอบไปด้วยทุกข์ จึงได้ตัดสินใจออกบวชในพระพุทธศาสนา โดยมีพระภิษุผู้ทรงพระวินัยเป็นพระอุปฆาย และพระภิษุผู้ทรงพระอธิธรรมเป็นอาจารย์ ภายหลังบวชแล้ว ท่านถูกเรียกว่า "อดัณฑิฏฐิกะ" ฝ่ายพระอาจารย์ได้กล่าวสอนปัญหาในพระอธิธรรมหมวดต่างๆ ให้ย่างมากมาย ส่วนพระอุปัชฌาย์ก็กล่าวข้อควรปฏิบัติในพระวินัยว่า "ในพระธรรมวินัย ภิกษุควรทำสิ่งนี้ ไม่ควรทำสิ่งนี้ สิ่งนี้เหมาะ สิ่งนี้ไม่เหมาะ ภิกษุควรน้อมอย่างนี้ ควรเดินอย่างนี้ เป็นต้น" อดัณฑิฏฐิกะ เมื่อได้รับการถ่ายทอดหัวข้ออธิธรรม และได้เรียนรู้ข้อปฏิบัติในพระวินัยมากเข้าๆ นานวันเข้าจึงเกิดความคิดขึ้นว่า "โอ...เราคงจะพ้นจากทุกข์ พ้นจากความสับสนวุ่นวายในทางโลก จึงออกบวชเพื่อแสงหาความสงบ แต่เมื่อบวชแล้วกลับรู้สึกว่า ข้ออธรรมปฏิบัติของพระภิษุในพระพุทธศาสนามากนัก ทั้งยังมีกิจกรรมอันยุ่งยากวุ่นวาย ร่วมกับ