ความจริงเกี่ยวกับการมองเห็นทางจิตใจ : หน้า 75/264

พระมหาเถร รุ่นปี ๒๕๔๔ คนตาบอดพวกที่คลำหางช้าง กราบทูลอย่างนี้ว่า "ช้างมีรูปร่างเหมือนสากตำข้าว" พระเจ้าข้า คนตาบอดพวกที่คลำขาหางช้าง กราบทูลอย่างนี้ว่า "ช้างมีรูป่างเหมือนไม้กวาด พระเจ้าข้า" ภิญฑ์หลาย คนตาบอดเหล่านั้นต่างกำมัดทุ่มเทียงกันว่า "อย่างนี้คือช้าง อย่างนี้ไม่ใช่ช้าง ต้องไม่เป็นอย่างนี้ ช้างต้องเป็นอย่างนี้" ภิกษุทั้งหลาย พระราชพระองค์นั้นจึงทรงพอพระทัย ด้วยเหตุนี้ ภิญฑ์ทั้งหลาย อัญเดียรีย์ปริพาชกเป็นคนบอด ไม่มีจักษุจี่ไม่รู้ประโยชน์ ไม่รู้สิ่งที่มีประโยชน์ ไม่รู้ธรรม ไม่รู้สิ่งที่มีธรรม เมื่อไม่รู้ฯ ธ ก็เกิดการบาดหมางกัน ทะเลาะวิวาทกัน ใช้หอกค้อมกัด teamแทนกันว่า "อย่างนี้เป็นธรรม อย่างนี้ไม่ใช่ธรรม ธรรมต้องไม่เป็นอย่างนี้ ธรรมต้องเป็นอย่างนี้" มนุษย์ผู้มิตดีก็ดังหลายในโลกนี้ ส่วนมากก็เป็นเช่น "คนตาบอด" ในวัฏสงสาร เพราะถูกอวิชชา ความไม่รู้ ปิดบังไว้ ดังนั้น เราทานอาจเป็นหนึ่งในพวก "ตาบอดคำช้าง" โดยไม่รู้ตัวก็เป็นได้ หนทางว่างที่จะพ้นจากความเป็นคนบอดได้ คือ "ปิดตา เปิดใจ รวมจิตให้หยุดนิ่งเป็นหนึ่งที่คุณกลางกาย" เมื่อใจบริสุทธิ์ ย่อมเกิดความสว่างไสว ทำลายความมืดบอดให้สิ้นไปได้ เมื่อนั้นเราจึงจะได้เป็น "คนตาดี" อย่างแท้จริง