ข้อความต้นฉบับในหน้า
แข่งบุญแข่งบารมี
มีภาชิตกล่าวว่า "แข่งเรือแข่งพาย พอแข่งได้" แต่แข่ง
บุญแข่งบารมี แข่งกันไม่ได้" เป็นความหมาย ให้อนุช่อม
ถ่อมตน มีให้ติเตียนเสมอผูหลักผูใหญ่ แต่ก็เป็นเหตุให้หลายคน
เข้าใจผิดว่า ไม่สมควรแข่งสร้างบุญบารมีมีใครๆ ซึ่งอันที่จริง
การแข่งกันสร้างความดี หรือแข่งกันสร้างบุญ ให้เป็นบุญนั้นถือ
เป็นประเพณีชาวพุทธมาแต่โบราณ ดังเหตุการณ์การบังเกิดขึ้น
ของ "อสติสตาน" ในครั้งพุทธกาล
ครั้งหนึ่ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพร้อมด้วยภิกษุ
๕๐๐ เป็นบริวาร เสด็จกลับจากการมาสู่วัดพระเชตวัน
พระเจ้าลเสนีกโกศลเสด็จไปวิหาร ทูลนิมิตพระศาสดาพร้อม
ด้วยภิกษุสงฆ์มณฑตตาหารในวันที่รุ่งขึ้น ทรงตระเตรียมอาคันตุกาน
แล้ว ได้ทรงเรียกชาวพระนครว่า "จงดูทานของเรา"
ชาวพระนครมาเห็นทานของพระราชาแล้ว ก็คิดจะ
สร้างบุญบ้าง ในวันรุ่งขึ้น ทูลนิมิตพระศาสดา ตระเตรียม
ทานแล้ว ส่งข่าวไปกราบทูลแต่พระราชาว่า "ขอพระองค์คู่
อาสีสิลาน : พระสุคตติปฏิรูป จุฬาทิมนิย คาถาธรรมบทธ, มมร. เล่ม ๒ หน้า ๒๖๓