ข้อความต้นฉบับในหน้า
แรงบันดาลใจ จากพระไตรปิฎก
เมื่อเมี่ยดเมี่ยนอยู่โดยไม่มีเหตุที่สมควรเลย นาง ได้จิกผม ใช้ทั้งมือทั้งเท้าตบปีบอย่างเต็มที่ ทาสีนั้นเมื่โดนทำร้ายบ่อยๆ จึงไปศาลาอาบน้ำแล้ว โกนผมเสียเกลี้ยง เมื่อหญิงสาวก็เห็นจึงกล่าวว่า “เฮ้ย อิกาสี้วา เพียงโกนผมเกลี้ยง มึง คิดว่าจะพ้นหรือ” แล้วเอาเชือกพันศรีษะ จับนางให้ผมลงเมียนตรงนั้น และสั่งไม่ให้นางเอาเชือกนี้ออก นางทาสีจึงได้ชื่อว่า รัชุมาลา (ผู้มีชื่อเป็นมาลา) ตั้งแต่นั้นมา
นางรัชุมาลาได้รับทุกข์ทรมานเช่นนั้นทุก วัน อยู่มานานหลายปี จนสุดความอดทน วันหนึ่งจึงคิดว่า “จะมีประโยชน์อะไร ด้วยชีวิตอันลำเค็ญเช่นนี้ของเรา” เกิดความเบื่อหน่ายในชีวิต คิดจะฆ่าตัวตาย
ในวันนั้นเอง ตอนใกล้รุ่ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จออกจากมกุฎรมยามบัติ ทรงตรวจจุดสัตว์โลก เห็นอุปนิสัยแห่งโลกลาดไตติผลของนางรัชุมาลา และการดำรงอยู่ในระณะและศิลของนางพรหมณสะในนั้น จึงเสด็จเข้าไปป้าวประทับนั่งที่โคนไม้ต้นหนึ่ง ทรงเปล่งพระพุทธรรศมี เป็นฉันทภรรรังสี (แสงสี ๖ ประการ) ออกไป
ฝ่ายนางรัชุมาลาคิดจะผูกคอตาย จึงถือเอาหม้อน้ำออกจากเรือน ไป ทำที่เดินไปน้ำ เข้าไปในราวป่าตามลำดับ ผูกเชือกเข้าที่กิ่งไม้ต้นหนึ่ง ที่ไม่ไกลจากต้นไม้ที่พระพุทธเจ้าพระองค์ทรงปลั่งพระพุทธรรศมีเป็นฉันทภรรรังสี (แสงสี ๖ ประการ) ออกไป