พระมหาเถระ รุ่นปี ๒๕๔๔ ๒๙ : หน้า 35/264

พระมหาเถระ รุ่นปี ๒๕๔๔ ๒๙ ลมแล้ว โอนเอนปฏูกับน้ำ เมื่อปราศจากกลม ก็กลับตั้งอยูตามเดิมอีก ไม่เปรียกน้ำ จึงทรงถือมิดแม่นนั้นว่า "เมื่อไรหมด แม้เราเกิดแล้วในโลก ไม่พึงติดในโลกดั่ง อยู่ เหมือนปทุมเหล่านี้ เกิดในน้ำ ไม่เปรียกน้ำดำรงอยู่ ฉะนั้น" พระราชันนั้นทรงพระราชดำริบ่อยๆ ว่า เราไม่พึงสะดุ้งไม่พึงติด ไม่พึงเปียก เหมือนราชสีห์ ลม และปทุม ฉะนั้น แล้วทรงสะระภสมิดออกผวา เจริญวิปัสสนาอยู ก็ทรงทำให้แจ้ง ซึ่งปติจกิใบพิริญาแล้ว ตรัสดูท่านคาทานนี้ว่่า สีโหว สุกเทสค อนุตสนโต วาโว ชาลมิสฺ อสบฺชมิโน ปทุม ว โทเยน อสิมฺมามโน เอโก จเร ขุกวิสฺสนกํปุโย บุคคลไม่สะดุ้งในธรรม มีความไม่เที่ยง เป็นต้น เหมือนราชสีห์ไม่สะดุ้งในเสียง ไม่ข้องอยู่ในธรรม มีขันธ์และอายตนะ เป็นต้น เหมือนลมไม่ข้องอยู่ในม่าย ไม่ติดอยู่ด้วยความยินดีและความโลภ เหมือนดอกบฺูทม ไม่ติดอยู่ด้วยน้ำ พึงเทียวไปผูเดียว เหมือนน้องฉัตร ฉะนั้น