หัวใจแน่นดั่งแผ่นดิน : หน้า 221/264

หัวใจแน่นดั่งแผ่นดิน “ใจ” เป็นธรรมชาติที่ละเอียดอ่อน มีความผ่องใสในตนเอง แต่ผู้เป็นเจ้าของนักชำนาญอารมณ์ต่างๆ เข้ามาทางตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจ ยอมให้นันยินดีบ้าง ยินร้ายบ้าง เมื่อเห็นรูป ฟังเสียง ดมกลิ่น ลิ้มรส ถูกต้อง สัมผัส และใจรับอารมณ์ เมื่อใจรับอารมณ์แล้วก็ต้องคอยติใจ เสียใจอยู่เสมอ การตามใจตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ จนเกินไปย่อมทำให้ต้องดินรนมาก มีทุกข์มาก จิตไม่ตั้งมั่นเป็นสมาธิ เป็นอันตรายต่อการปฏิบัติธรรม ดังนั้นพระพุทธองค์จึงทรงรำสอนให้รู้จักระวังจิตของตนไม่ให้หวั่นไหวในอารมณ์ที่มากระทบ ดังโอวาทที่ทรงให้ไว้กับพระราชุลใน มหาราหูโลวาทสูตร มีใจความว่า... “ราคุ เธอกิจทำจิตให้เหมือนแผ่นดินเกิด เพราะเมื่อเธอทำจิต ให้เหมือนแผ่นดินเป็นประจำอยู่เสมอแล้ว เมื่อกระทบอารมณ์ที่ชอบใจหรือไม่ชอบใจดี อารมณ์เหล่านั้นจะไม่สามารถทำให้จิตหวั่นไหวได้ มหาราหูโลวาทสูตร : พระสูตรต้นปฐมฤกษ์ มัชฌิมนิทาน มัชฌิมปิณฑาน มุสต. เล่ม ๒ หน้า ๒๗๘