แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก : หน้า 212/264

แรงบันดาลใจ จากพระไตรปิฎก แต่ในช่วงต้น ท่านทำความเพียรจัดเกินไป จึงทำให้ร่างกายบอบช้ำ ไม่สามารถบรรลุธรรมได้ การปฏิบัติต้องท่านี้ว่าน่ะกันว่า ถึงขั้นเลือดคั่งกายงอออกกันทีเดียว มีเรื่องเล่าว่า ในช่วงต้นท่านได้ทำความเพียรทั้งกลางวันและกลางคืน เป็นเหตุให้ตัวท่านเกิดความง่วงเป็นอย่างมาก แม้ว่าความง่วงเกิดขึ้นท่านก็ยังไม่ยอมคลายความเพียร ท่านจึงเปลี่ยนจากการนั่งสมาธิ มาเป็นการเดินจงกรม เมื่อท่านเดินบนลาดจงกรมมากเข้า เท้าที่อ่อนนุ่มของท่านจึงแตก แม้เท้าของท่านจะแตกจนเดินไม่ได้ แต่ท่านก็ยังไม่ละความเพียร ท่านยังคงเดินต่อไปด้วยเข่า และในที่สุดก็ต้องคลาน ท่านคลานไปด้วยยอกจนเนื้อ ตัวลอกปลอกเปลือก ทำให้ลงจงกรมเป็เนไปด้วยเลือดของท่าน เมื่อเป็นเช่นนั้น ท่านจึงคิดว่า "เราคงไม่มีบุญวาสนา ที่จะบรรลุธรรมเป็นแน่ เพราะนาตรทำความเพียรถึงขนาดนี้แล้ว ก็ยังไม่บรรลุธรรมเลย" ท่านจึงเกิดความท้อใจ คิดที่จะสักไปเป็นคฤหัสถ์ในครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบด้วยบุญทัสสะ จึงเสด็จมาเป็นกัลยาณมิตรให้กับพระโสดะ เมื่อพระพุทธองค์เสด็จมาถึงจิรตัณฑ์กล่าวว่า "โสดนะ เธอดีว่า ในบรรดาสาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า