แนวข้นดาลใจ จากพระไตรปิฎก : หน้า 112/264

แนวข้นดาลใจ จากพระไตรปิฎก แล้วผูกไว้กับช้างหลวงที่ผัดดีแล้ว ต่อมาให้ช้างหลวงจงออกมาจากป่า แล้วฝึกให้คุ้นกับบ้านด้วยการลำไว้กับเสาใหญ่พูดด้วยคำไพเราะ เมื่อช้างเริ่มรับฟังคำ ก็เพิ่มอาหาร คือ หญ้าและน้ำเป็นรางวัล หลังจากนั้นจิฝึกให้ทำตามคำสั่งคาวมช้างให้อุร ให้ dole ให้นิ่ง ให้หยุด และขั้นสุดท้ายคือ ฝึกเป็นช้างทรงในสงครามด้วยการผูกโง่ใหญ่ที่วงช้าง ให้บรษือหอกนั่งบนคอ และบูรฑือหอกหลายคนยืนล้อมรอบ คาวมช้างคือของจ่ายยืนอยู่ข้างหน้า จากนั้น ฝึกช้างให้หยุดนิ่งไม่ขยับอวัยวะใดๆ ท่ามกลางเสียงและอาวุธ เป็นช้างหลวงทันต่อการประหราด ด้วยหอกดาบ ลูกศร และเครื่องประหารของสัตว์อืน ทนต่อเสียงก็ทกก้องแห่งกลองใหญ่ บันเททะวังห์ และกลองเล็ก กำจัดข้อ-บกพร่องทุกอย่างได้หมดพยค เมื่อนั้นจึงเป็นช้างทรงที่สมควรแก่พระราชา เป็นสมบัติคู่บารมีของพระราชา ด้วยอุปไมยนั้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็ทรงฝึกคนไปตามลำดับ ด้วยการแสดงธรรม จนเกิดความเลื่อมใส ทำให้เขาเห็นอนันต์ แห่งการบรรพชา เมื่อเขาออกบวชก็ทรงฝึกให้ละกามคุณ ๕ ด้วยการสำรวมในพระปฏิมากษ์ สร้างมินทรีย์ เจริญภาวนา ละวิตกวิ่ง ๕ เจริญสติปฏิบัติ ๔ ไปตามลำดับ จบบรรลุวิชชา ๓ มีปฏิเสวาสานสานุสติญาณ ดูจปฏญาณ และอาสวกายญาณ กำจัดกิเลสบได้หมดสิ้น บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ในที่สุด