การรักษาใจเพื่อความสุขในชีวิต : หน้า 217/264

ต้องรักษาใจ "ใจ" มีธรรมชาติดีอ่อ่นไหว ปรวนแปรและล่องลอยไปในทุกๆ ที่ได้ง่ายเสมอง่าย แม้แต่ช่วงเวลาพึงเล็กน้อย ใจ...ก็อาจจะล่องลอยไปไกลจนตามไม่ทัน ผู้ที่ไม่ระวังรักษาใจ ปล่อยให้ฟุ้งซ่านไปในอารมณ์ต่างๆ จึงมีชีวิตที่สับสนวุ่นวาย อาจเป็นอันตรายทั้งต่อตนเองและผู้อื่นได้ พระบรมศาสดาได้ตรัสสอนเรื่องนี้ โดยตรัสเลาถึงภิญญูหนุ่มรูปหนึ่งผู้เคยมีชีวิตที่ล่อยแผลมต่อเพศชมรรมจรรย์ เพราะว่าปล่อยใจให้ฟุ้งซ่าน แต่ในที่สุดก็สามารถพลิกชีวิตให้พบความสุขได้ เมื่อหันมารักษาใจด้วยการปฏิบธรรม โดยมีรายละเอียดดังนี้ ที่เมืองสาวัตถี มีชายหนุ่มคนหนึ่งไปขอบวชกับพระสังฆจิตเถระผู้เป็นลุงของตน พอถวายแล้วก็ลากหลวงลุงไปจำพรรษาที่วัดใกล้หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ต่อมภิญญูหนุ่มรูปนั้นได้รับิจรามา 2 ผืน ผืนหนึ่งยาว 7 ศอก อีกผืนหนึ่งยาว 4 ศอก ตัวท่านเองเก็บผืนที่ยาว 7 ศอก พระภาคในโดยสงฆ์ชิตเถร : พระสุตุปฏิปูกุ ขุททกนิยม คาถาธรรมมง, มมธ. เล่ม ๑๙ หน้า ๑๐๒