การใกล้ชิดกับพระสัมมาสัมพุทธเจ้า : หน้า 59/264

ผู้อยู่ใกล้ตายตลอด ธรรมดาเมื่อเรารักใคร เคารพใคร ก็อยากอยู่ใกล้ผู้ที่เรารักเราเคารพนั้น ดังเช่น หลายท่านปรารภว่า เสียายที่เราเกิดมาไม่ทันพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้แต่ศึกษาคำสอนของพระองค์ผ่านพระไตรปิฎก หรือครูอาจารย์ที่รักทาสีทอดต่อกันมา การได้ธรรมต่อหน้าพระพักตร์ของพระสัมมาสัม- พุทธเจ้าขอเป็นสิ่งที่ดีที่สุด แต่ถึงจะทำเช่นนั้นไม่ทันเสียแล้ว ก็ยังไม่หมดหวังเสียทีเดียว การใกล้ชิดนั้น มีมิ่งใกล้ชิดด้วยกาย และใกล้ชิดด้วยใจตรงกัน หรือใกล้ชิดด้วยกายธรรมาภายใน ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงสรรเสริญว่า ผู้มีใจตรงกันกับพระองค์ คือเป็นผู้ประกติตรรธรรม ได้ชื่อว่าอยู่ใกล้พระตถาคตอย่างแท้จริงดังปรากฏใน สังฆภูมิสูตร ว่า “ภิฑูท่หลาย แม้ถ้าภิกษุจับชายนั่งำสุแล้วเดินตามรอยเท้าเรา ติดตามไปข้างหลัง แต่ภิฑูนั้นมีความละโมบกำหนดนิยดีอย่างแรงกล้าในกา มีจิตพยายาม คิดปรทุษร้ายหลงลิ่มติต ไม่รู้สึกตัว มีจิตไม่ตั้งมั่น กระสับกระสายไม่สำรวมอินทรีย์ แท้จริงแล้วภิฑูนั่นยังชื่อว่า อยู่ห่างไกลเรา เราก็ สงฆภูมิสูตร : พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตกะ, มมร. เล่ม ๔ หน้า ๕๕