ข้อความต้นฉบับในหน้า
พรหมาเดชะ รุ่นปี ๒๕๔๔ ๑๙๑
ด้วยพระมหาจารย์อย่างด่านั้น บุคคลอยมเกิดในเทวโลกตามที่ตนปรารถนา
การที่ผู้มีศิลบูรณ์ยังสมบัติ ๙ ให้เกิด ชื่อว่า พระมหาจารย์ปานกลาง ด้วยพระมหาจารย์ปานกลางนั้นบุคคล ย่อมเกิดในพระมโลก
ส่วนผู้มีศิลบูรณ์เจิญวิถีสานแล้วบรรลุพระอรหัต ชื่อว่าพระมหจริยอย่างสูง บุคคลอ่อนบูรณ์ดีด้วยพระมหาจารย์ สูงสุดนั้น)
สุดท้าย ท้าวสักกะได้ตรัสว่า
"มหาราช การอยู่ประพฤติดีพระมหาจรรย์นั้นแหละ มีผลมากกว่าทานร้อยเท่า พันเท่า แสนเท่า แต่ถึงแม้พระมหาจรรย์ จะมีผลมากกว่าทานก็จริง ถึงกระนั้นพระมหาจารย์ก็จะทำทั้งสองอย่าง จงเป็นผู้ไม่ประมาทในทานและพระมหาจรรย์ทั้งสอง จงให้ทานและจงรักษาศิลเดิด"
ตรัสดั่งนี้ แล้วก็เสด็จกลับเทวโลก
เมื่อเรารู้เช่นนี้แล้วก็ควรทำทั้งสองอย่าง ทำอย่างเต็มกำลังทั้งสองอย่างนั้นแล ถ้ากำลังใจเข้มแข็งก็รักษาพรหมจรรย์ให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ไปจนครบชีวิต ถ้าไม่ได้ดังนั้น ก็รักษาให้