สมบัติที่มีค่าที่สุด แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก หน้า 77
หน้าที่ 77 / 264

สรุปเนื้อหา

ในบทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการมีชีวิตในฐานะมนุษย์ โดยการรักษาศีลและสร้างความดี เพื่อให้เกิดบุญบารมี การไม่พอใจกับสิ่งที่มีและขวนขวายด้วยวิธีผิดจนอาจทำลายโอกาสในการเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้งคือความเสี่ยงที่ต้องระวัง หากสูญเสียไปแล้ว โอกาสที่จะได้เกิดใหม่เป็นมนุษย์อีกยาก พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่าเป็นกุศลที่สำคัญ

หัวข้อประเด็น

-ความสำคัญของการเกิดมนุษย์
-การรักษาศีล
-การสร้างบุญบารมี
-โอกาสในการเกิดใหม่

ข้อความต้นฉบับในหน้า

สมบัติที่มีค่าที่สุด หลายคนในโลกมักไม่พอใจในสิ่งที่ตนมี ตนได้ แล้วก็ขวนขวายให้ได้มาในสิ่งที่ปรารถนา แม้ต้องแลกด้วยการทำทุจริตก็อาจ อย่างนี้เรียกว่า ได้ไม่คู่เสีย เพราะกลับทำลายสมบัติที่มีค่าที่สุด คือ การได้เกิดเป็นมนุษย์ ด้วยการทำผิดศีลผิดธรรม เพราะมนุษย์นี้คือ ทองร่อนที่สำคัญที่สุดต่อการสร้างบุญบารมี จะเกิดในภาพไหนๆ ไม่ว่าสุคติหรือทุกภุมิ ก็ไม่มีโอกาสสร้างบุญได้เช่นเดียวกับการได้เกิด เป็นมนุษย์ ภายมนุษย์บังเกิดขึ้นได้ด้วยอำนาจแห่งศีล หากเราไม่รักษาสมบัติที่มีค่ายิ่งนี้ให้ดี ด้วยการรักษาศีล สร้างความดี เมื่อสูญเสียไปแล้ว โอกาสที่จะได้กลับคืนมาอีกยากแน่นอน หรือโอกาสนั้นอาจจะไม่เวียนกลับมาอีกเลย ดังที่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า “กิริโจ มนุสสุภูติไภโจ การได้อัตภาพเป็นมนุษย์เป็นกุศล” ดังนี้ สมยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของอานัติธิกเศรษฐี เขตกรุงสาวติ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More