การปล่อยวางในปฏิบัติธรรม : หน้า 203/264

ปล่อยทุกอย่าง วางทุกสิ่ง "ทำอย่างไรจึงจะหยุดนิ่ง?" คำถามนี้คงอยู่ในใจของนักปฏิบัติธรรมทุกคน เพราะเวลาปฏิบัติธรรม ใจของเราัมักซน วิ่งไปในอารมณ์ต่างๆ ที่คุ้นเคย และยึดติดอยู่ในอารมณ์นั้น ทำให้ใจเศร้าหมองไม่ผ่องใส เกิดความกังวลและความทุกข์ตามมาไม่จบสิ้น แต่ถ้าเราต้องการแก้ไขก็ต้องรู้จักปล่อยวางจากสิ่งต่างๆ ที่เรายึดติด แล้วอยู่กับปัจจุบันที่เราเป็น ใจจะเริ่มเบาสบายคลายจากความยึดมั่นที่มีอยู่ เรื่องของการปล่อยวางนั้น เป็นเรื่องสำคัญที่พระพุทธองค์ทรงเน้นย้ำอยู่เสมอ และไม่เพียงสอนให้ปล่อยวางในสิ่งที่เป็นบาปอคุลเท่านั้น แม้ธรรมะที่พระองค์สั่งสอนก็ไม่ให้ยึดติด เพราะธรรมเหล่านั้น เป็นเพียงอุปกรณ์ที่ใช้กล่อมเกลาใจของผู้ฟังให้ อ่อนโยน เพื่อให้เกิดความเลื่อมใส ศรัทธา ในพระพุทธเจ้า เมื่อเริ่มปฏิบัติแล้วก็ไม่จำเป็นต้องยึดมั่นในคำสอนต่อไป ให้ทำใจหยุดนิ่งเป็นหนึ่งเดียวเท่านั้น ในเรื่องนี้พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ตรัสยืนยันเอาไว้ใน อลัขพุทธบูตสูตร : พระสูตรต้นปิฎก ชัชชมิกาย มุจฉป licencia, มมร. เล่ม ๑๕ หน้า ๒๙๗