การปฏิบัติธรรมและความสงบในใจ แรงบันดาลใจจากพระไตรปิฎก หน้า 95
หน้าที่ 95 / 264

สรุปเนื้อหา

การปฏิบัติธรรมที่มีประสิทธิภาพนั้นต้องหลีกออกจากกามทั้งกายและใจ การปล่อยวางความอยากในกามทำให้ใจสงบ และสามารถเข้าถึงความสุขที่แท้จริงได้ ภายในบทนี้ยังกล่าวถึงความสำคัญของจิตใจที่สงบ ซึ่งเป็นพื้นฐานในการตรัสรู้ธรรม โดยมีการเปรียบเทียบกับไม้วานิวัณที่สามารถสร้างไฟได้เมื่อมีการเสียดสีกัน เพื่อแสดงให้เห็นถึงความพร้อมในการปฏิบัติธรรมอย่างแท้จริง ความสงบในใจคือความสุขที่ไม่มีใครเทียบได้

หัวข้อประเด็น

-การปฏิบัติธรรม
-ความสงบในใจ
-การหลีกเลี่ยงกาม
-ความสุขที่แท้จริง

ข้อความต้นฉบับในหน้า

"ส่วนสมุนพราหมณ์ ที่กายหลิกออกจากกามแล้ว ใจก็จะถามได้ มีใจสงบระงับดีแล้ว สมุนพราหมณ์เหล่านั้น แม้จะทำความเพียรหรือไม่ทำความเพียรก็ตาม เขาก็สามารถตรัสรู้ธรรมได้ เปรียบเหมือนไม้แห่งวานิวัณ ผู้ที่ต้องการไฟ เมื่อเอาไม้นั้นมาสีเข้าด้วยกัน ไฟย่อมเกิดขึ้น เพราะไม้นั้นเป็นไม้แห้งและวางไว้บนบก" จะเห็นได้ว่า การจะปฏิบัติธรรมได้ดีนั้น จะต้องหลีกออกจากกามให้ได้ทั้งกายและใจ ถ้าปล่อยวางความอยากในกามลงได้ ใจก็จะเริ่มสงบจริกก็จะดิ่งเข้าสู่ภายใน ได้พบกับความสุขที่แท้จริง ที่ไม่มีความสุขอื่นยิ่งกว่า เป็นบรมสุขซึ่งพระบรมศาสดาได้ตรัสยันไว้ว่า "นถวดี สนติไร สุข" สัง สุขอันยิ่งกว่าความสงบไม่มี
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More