การปฏิบัติธรรมและความสงบในใจ : หน้า 95/264

"ส่วนสมุนพราหมณ์ ที่กายหลิกออกจากกามแล้ว ใจก็จะถามได้ มีใจสงบระงับดีแล้ว สมุนพราหมณ์เหล่านั้น แม้จะทำความเพียรหรือไม่ทำความเพียรก็ตาม เขาก็สามารถตรัสรู้ธรรมได้ เปรียบเหมือนไม้แห่งวานิวัณ ผู้ที่ต้องการไฟ เมื่อเอาไม้นั้นมาสีเข้าด้วยกัน ไฟย่อมเกิดขึ้น เพราะไม้นั้นเป็นไม้แห้งและวางไว้บนบก" จะเห็นได้ว่า การจะปฏิบัติธรรมได้ดีนั้น จะต้องหลีกออกจากกามให้ได้ทั้งกายและใจ ถ้าปล่อยวางความอยากในกามลงได้ ใจก็จะเริ่มสงบจริกก็จะดิ่งเข้าสู่ภายใน ได้พบกับความสุขที่แท้จริง ที่ไม่มีความสุขอื่นยิ่งกว่า เป็นบรมสุขซึ่งพระบรมศาสดาได้ตรัสยันไว้ว่า "นถวดี สนติไร สุข" สัง สุขอันยิ่งกว่าความสงบไม่มี