พระมหาเถระ รุ่นปี ๒๕๔๔ ๑๑ : หน้า 131/264

พระมหาเถระ รุ่นปี ๒๕๔๔ ๑๑ ผู้ไม่ใส่ใจรู้ไม่ได้ มีปัญญาจึงจะรู้ได้ ผู้ไม่มีปัญญารู้ไม่ได (๒) มหาบพิตร ความสะอาดจะพึงรู้ได้ด้วยการงาน ฯลฯ ผู้มีปัญญาจึงจะรู้ได้ ผู้ไม่มีปัญญารู้ไม่ได้ (๓) มหาบพิตร กำลังใจจะพิสูจน์ได้ในคราวมีอันตราย ลอง ฯลฯ ผู้มีปัญญาจึงจะรู้ได้ ผู้ไม่มีปัญญาไม่ได้ (๔) มหาบพิตร ปัญญาจะพิสูจน์ได้ด้วยการสนทนา ฯลฯ ผู้มีปัญญาจึงจะรู้ได้ ผู้ไม่มีปัญญาไม่ได้ พระเจ้าแสนทีโกศลกราบทูลว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ น่้อศรรรย์จริง ไม่เคยปรากฎ พระผู้พระภาคตรัสเรื่องนี้ไว้ ดึงนึกว่ามากว่า มหาบพิตร พระองค์เป็นกุศลดี บริโภคาม ฯลฯ ยากที่จะรู้เรื่องนี้ ๆ ๆ ผู้ไม่มีปัญญาจึงจะรู้ได้ ผู้ไม่มีปัญญาไม่ได้ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ (แท้จริงแล้ว) นั่นเป็นคนของข้าองค์ เป็นบรรุสสอดแนม เป็นสายลับเทียวสอดแนมไปยังชนบทแล้วพากันกลับมา ช้พระองค์จะรู้เรื่องราวหลังจากที่คนเหล่านี้กลับมา บัดนี้คนเหล่านี้คงจะชำระล้างละอองธุลีนี้แล้ว อาบละอาดดี ลูบไล้ผิวดีแล้วโกนผมและหนวด นุ่งห่มผ้าขาว เอามิแผ่วพร้อมด้วยกามคุณ ๕ บำเรอชำพระองค์อยู่’