ปัญหาการใช้เวลาไม่เหมาะสมของเด็กวัยเรียน : หน้า 13/263

บทน่า คุณโยมท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า หลานชายอายุประมาณ ๑๐ ขวบ ของเธอชอบเล่นเกมกดมาก ถึงขั้นไม่ใส่ใจการกิน การนอน การ เรียน จากที่เคยเป็นเด็กเรียนดีก็กลายเป็นเด็กเรียนอ่อน เลยไม่อยาก ไปโรงเรียน พ่อแม่เด็กก็ไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหาเด็กคนนี้ได้อย่างไร คุณโยมอีกท่านหนึ่งเล่าว่า ในซอยบ้านเธอมีบ้านอยู่หลังหนึ่ง เป็นที่ชุมนุมของเด็กวัยรุ่นวัยเรียนระดับเด็กมัธยม ทั้งหญิงชาย ไม่ต่ำกว่า ๑๐ คน แทบทุกคืนมีเสียงร้องเพลง เสียงคาราโอเกะ เสียงกรี๊ดของเด็กผู้หญิง เสียงตะโกนอย่างเมามันของเด็กผู้ชาย เป็นที่หนวกหูร่าคาญของบ้านใกล้เรือนเคียงเป็นอย่างมาก เคยมี คนโทรศัพท์แจ้งตำรวจ แต่ก็ไม่มีผลอะไรเกิดขึ้น มีผู้สืบทราบมาว่า เจ้าของบ้านเป็นเศรษฐีมีอิทธิพลอยู่ต่างจังหวัด มาซื้อบ้านให้ลูกๆ ที่มาเรียนหนังสือที่กรุงเทพฯ อยู่กันตามลำพัง คุณโยมท่านหนึ่งเป็นอาจารย์โรงเรียนมัธยม มาเล่าด้วยน้ำตา นองหน้าว่า มีลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอยู่เพียงคนเดียว แต่ เนื่องจากมีปัญหาหย่าร้างกับสามี เธอจึงตั้งหน้าตั้งตาทํางานพิเศษ นอกเหนือจากการสอนตามปกติ เพื่อสะสมเงินไว้เป็นทุนการศึกษา ให้ลูกได้เรียนหนังสือสูงๆ จึงไม่ใคร่มีเวลาอบรมสั่งสอนลูกใกล้ชิด นัก ได้เห็นลูกออกจากบ้านไปวิทยาลัยทุกเช้า และกลับบ้านทุก เย็นหรือค่า ก็คิดว่าลูกเป็นเด็กดีแล้ว จนกระทั่งได้ทราบข่าวว่า ลูกชายของตนถูกตำรวจจับเป็นผู้ต้องหา ในฐานะร่วมมือกับเพื่อน ทำการฆาตกรรมเพื่อนนักศึกษาสาว เธอถึงกับช็อค แต่ก็ยังมั่นใจ ในความบริสุทธิ์ของลูกชาย เธอจึงมาขอพรเพื่อจะได้มีกำลังใจที่จะ ล