ข้อความต้นฉบับในหน้า
คัมภีร์กู้วิกฤตชาติ
๒. หลักในการแยกแยะระหว่างมิตรเทียม - มิตรแท้
การ
ที่จะสามารถรู้ได้ว่าใครเป็นมิตรเทียมหรือมิตรแท้นั้น สังเกตได้
จากพฤติกรรม ๑๖ ประการที่เขาแสดงออกหรือปฏิบัติต่อเพื่อนฝูง
มิตรเทียมมีพฤติกรรมเลว ๑๖ ประการ มิตรแท้ก็มีพฤติกรรมดี
หรือมีวินัยในการคบเป็นอย่างดี ๑๖ ประการ พฤติกรรมฝ่ายละ
๑๖ ประการนี้ จึงเปรียบเสมือนเครื่องมือตรวจสอบ หรืออาจเรียกว่า
“ตะแกรงกายสิทธิ์” สำหรับร่อนหาคนเลวหรือคนดี
๓. แหล่งของมิตรเทียม - มิตรแท้ พึงระลึกไว้เสมอว่า ไม่มี
ใครในโลกนี้ที่จะเป็นคนเลวครบขั้น หรือดีครบเครื่อง ๑๖ ประการ
ดังกล่าวแล้ว แต่ทว่าปุถุชนทุกๆ คนจะมีลักษณะนิสัยและ
พฤติกรรมทั้งเลวและดีปนกันอยู่ในตัว การที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ทรงชี้พฤติกรรมของคนโดยแบ่งออกเป็นมิตรเทียมกับมิตรแท้ ก็
เพื่อให้ยึดไว้เป็นมาตรฐาน เพื่อสะดวกและง่ายสาหรับใช้ตรวจสอบ
หรือค้นหาคนเลว-คนดี
๔. หลักในการพัฒนาลักษณะนิสัยของคนดี ด้วยการใช้
“ตะแกรงกายสิทธิ์” เป็นเครื่องมือตรวจสอบ เราย่อมพบว่า
ตัวเราเอง ผู้ใกล้ชิดเรา ญาติพี่น้องเพื่อนพ้อง ตลอดจนคนที่เรา
ติดต่อคบหาสมาคมด้วย มีข้อดี ข้อเสียอะไรบ้าง เมื่อพบแล้วจึง
ปฏิบัติดังนี้ คือ
๑) รักษาและถ่ายทอดความดีให้แก่กันและกัน
ซึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงใช้คําว่า “ปิด” คือ รักษา
ความดีทั้งหมดของทุกฝ่ายเอาไว้ แล้วถ่ายทอดให้ซึ่ง
กันและกัน