ข้อความต้นฉบับในหน้า
๒๓๐
คัมภีร์กู้วิกฤตชาติ
สิงคาลกะขอถึงพระรัตนตรัย
ตลอดเวลาที่ฟังพระธรรมเทศนาอยู่ด้วยอาการสำรวม
สิงคาลกะก็ตั้งสติ นึกพิจารณาไตร่ตรองตามพระกระแสดำรัสของ
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างสงบ แม้อินทรีย์ยังอ่อนอยู่ แต่เขาก็
พอจะสามารถตรองเห็นว่าสิ่งใดถูก สิ่งใดผิด สิ่งใดดี สิ่งใดชั่ว
สิ่งใดเป็นบุญ สิ่งใดเป็นบาป สิ่งใดควรทำ สิ่งใดไม่ควรทําตา
มพุทธาธิบาย สามารถย้อนระลึกถึงเหตุผล ที่ทําให้พ่อแม่ของตน
ตั้งอยู่ในความดี ประสบความสำเร็จทั้งทางโลกและทางธรรม คือ
ในทางโลกก็ร่ารวยทรัพย์สินเงินทองทิ้งมรดกไว้ให้ลูก คือตัวเขา
ถึง ๔๐ โกฏิ ส่วนในทางธรรมก็เป็นพระอริยบุคคลด้วยกันทั้งคู่
ขณะที่เขาฟังพระธรรมเทศนาอยู่นี้ ทั้งพ่อแม่ก็คงเสวยสุขอยู่ใน
สรวงสวรรค์แล้ว
เมื่อตรองตาม ทบไปทวนมา สิงคาลกะก็เกิดปัญญาเห็น
ชัดว่า วิธีการที่เขาจะรักษามรดกจากพ่อแม่ไว้ให้ได้ สามารถดำเนิน
ชีวิตอยู่ด้วยความสุข และสามารถพัฒนาให้เจริญก้าวหน้ายิ่งๆ ขึ้น
ไปอีก มีอยู่ทางเดียวคือ รักษาพระอริยวินัยให้สมบูรณ์ต่อเนื่อง
โดยไม่บกพร่อง
ครั้นเมื่อพระพุทธองค์ตรัสเทศนาจบ สิงคาลกะก็น้อม
นมัสการ พร้อมทั้งกราบทูลพระพุทธองค์ว่า