ข้อความต้นฉบับในหน้า
การสร้างสังคมดีที่โลกต้องการ
•
๑๘๙
หมู่บ้านสันติสุขในอดีต
ดังได้กล่าวแล้วว่า การสร้างหมู่บ้านใหม่ในอดีต และ
หมู่บ้านนั้น จะเจริญรุ่งเรืองหรือล่มสลาย ขึ้นอยู่กับลักษณะนิสัย
และพฤติกรรมของมวลสมาชิกในหมู่บ้านนั้นเอง โดยเฉพาะอย่าง
ยิ่งตัวผู้นำหมู่บ้าน รวมทั้งคณะของผู้นำนั้นด้วย ถ้าผู้นำกับคณะเป็น
“คนดี” หมู่บ้านก็เจริญพัฒนาถาวร
ผู้นำหมู่บ้านในสมัยโบราณ มักจะถูกเรียกขานจากมวล
สมาชิกลูกบ้านว่า "ผู้หลักผู้ใหญ่” คำไทยแท้นี้มีความหมายสมบูรณ์
อยู่ในตัวเอง ซึ่งสามารถแยกออกได้เป็น ๒ คำ คือ
๑. ผู้หลัก
๒. ผู้ใหญ่
๑. ผู้หลัก
หมายถึง บุคคลที่มีหลักธรรมในพระพุทธศาสนาประจำใจ
เพราะแต่ละท่านล้วนแต่ได้บวชเรียนมาตั้งแต่สมัยหนุ่ม ตามประเพณี
ไทย ชายฉกรรจ์อายุครบ ๒๐ ปีบริบูรณ์แล้ว นิยมอุปสมบทเป็น
พระภิกษุ อย่างน้อยที่สุด ๑ พรรษา หรืออาจถึง ๕-๖ พรรษา
บางรายอาจถึง ๑๐ พรรษา แล้วจึงลาสิกขาออกไปแต่งงานมี
ครอบครัว เมื่อสึกจากพระภิกษุไปเป็นฆราวาส ก็เรียกกันว่า บัณฑิต
หรือ "ทิด" ได้รับการยกย่องจากสังคมหมู่บ้าน ว่าเป็น “คนสุก”
หมายความว่ามีภูมิรู้ดีในเรื่องหนังสือ สามารถอ่านหนังสือออกทั้ง
ภาษาไทย ขอม และบาลีได้แตกฉาน แต่ทั้งนี้ย่อมขึ้นอยู่กับระยะ