คัมภีร์กู้วิกฤตชาติ : หน้า 83/263

๗๔ คัมภีร์กู้วิกฤตชาติ ๓) มักอ้างว่าเย็นแล้ว แล้วไม่ทำงาน ๔) มักอ้างว่ายังเช้าอยู่ แล้วไม่ทำงาน ๕) มักอ้างว่าหัวค่ำนัก แล้วไม่ทำงาน ๖) มักอ้างว่ากระหายนัก แล้วไม่ทำงาน ใครก็ตามที่ชอบผลัดวันประกันพรุ่ง ยกข้ออ้างต่างๆ ใน ทำนองเดียวกันนี้แล้วไม่ทำงาน ก็ย่อมแสดงอย่างชัดเจนว่าเป็น คนที่มีนิสัยเกียจคร้าน เป็นคนเอาดีไม่ได้ จึงไม่ใช่คนดี อบายมุขไม่ใช่เครื่องพักผ่อนหย่อนใจ ตามธรรมดาเมื่อบุคคลตรากตรำทำงานหนัก ย่อมต้องการ พักผ่อน และการพักผ่อนที่แท้จริงจะต้องเป็นการพักผ่อนทั้งกายและใจ แต่เนื่องจากคนส่วนมากเป็นคนใจหยาบ ปัญญามีขอบเขตจำกัด คิดได้เพียงตื้นๆ จึงเลือกการพักผ่อนหย่อนใจด้วยการเสพสุรายาเมา ดังนั้นแทนที่จะได้พักผ่อนอย่างแท้จริง กลับทำให้เครียดหนักยิ่งขึ้น เพราะมีข้อเสียหรือโทษดังที่พระพุทธองค์ทรงชี้ให้ดูแล้ว ส่วนการ เที่ยวกลางคืน และการดูมหรสพแทนที่จะเป็นการพักผ่อน กลับมี ปัญหาเสียหายร้ายแรง ทำให้เครียดหนักขึ้นอีก สำหรับการเล่นการพนัน แม้เพื่อการพักผ่อน แต่ก็ทำให้เสียทั้ง ทรัพย์ ทั้งอารมณ์อีกด้วย ดังนั้นใครก็ตามที่เลือกการพักผ่อน ด้วยอบายมุขประเภทต่างๆ ในที่สุดก็จะถลำตัวเข้าไปหมกมุ่นกับ อบายมุขเหล่านั้น จนถอนตัวไม่ขึ้น นับว่าเป็นการทําลายและ ทําร้ายตนเองด้วยความโง่เขลาเบาปัญญาแท้ๆ