ข้อความต้นฉบับในหน้า
๗๔
คัมภีร์กู้วิกฤตชาติ
๓) มักอ้างว่าเย็นแล้ว แล้วไม่ทำงาน
๔) มักอ้างว่ายังเช้าอยู่ แล้วไม่ทำงาน
๕) มักอ้างว่าหัวค่ำนัก
แล้วไม่ทำงาน
๖) มักอ้างว่ากระหายนัก แล้วไม่ทำงาน
ใครก็ตามที่ชอบผลัดวันประกันพรุ่ง ยกข้ออ้างต่างๆ ใน
ทำนองเดียวกันนี้แล้วไม่ทำงาน ก็ย่อมแสดงอย่างชัดเจนว่าเป็น
คนที่มีนิสัยเกียจคร้าน เป็นคนเอาดีไม่ได้ จึงไม่ใช่คนดี
อบายมุขไม่ใช่เครื่องพักผ่อนหย่อนใจ
ตามธรรมดาเมื่อบุคคลตรากตรำทำงานหนัก ย่อมต้องการ
พักผ่อน และการพักผ่อนที่แท้จริงจะต้องเป็นการพักผ่อนทั้งกายและใจ
แต่เนื่องจากคนส่วนมากเป็นคนใจหยาบ ปัญญามีขอบเขตจำกัด
คิดได้เพียงตื้นๆ จึงเลือกการพักผ่อนหย่อนใจด้วยการเสพสุรายาเมา
ดังนั้นแทนที่จะได้พักผ่อนอย่างแท้จริง กลับทำให้เครียดหนักยิ่งขึ้น
เพราะมีข้อเสียหรือโทษดังที่พระพุทธองค์ทรงชี้ให้ดูแล้ว ส่วนการ
เที่ยวกลางคืน และการดูมหรสพแทนที่จะเป็นการพักผ่อน กลับมี
ปัญหาเสียหายร้ายแรง ทำให้เครียดหนักขึ้นอีก
สำหรับการเล่นการพนัน แม้เพื่อการพักผ่อน แต่ก็ทำให้เสียทั้ง
ทรัพย์ ทั้งอารมณ์อีกด้วย ดังนั้นใครก็ตามที่เลือกการพักผ่อน
ด้วยอบายมุขประเภทต่างๆ ในที่สุดก็จะถลำตัวเข้าไปหมกมุ่นกับ
อบายมุขเหล่านั้น จนถอนตัวไม่ขึ้น นับว่าเป็นการทําลายและ
ทําร้ายตนเองด้วยความโง่เขลาเบาปัญญาแท้ๆ