คัมภีร์กู้วิกฤตชาติ: การเลือกมิตรที่ดี : หน้า 89/263

๘๐ คัมภีร์กู้วิกฤตชาติ สุดยอดแห่งอบายมุขคือการคบมิตรชั่ว เนื่องจากคนเราทุกคนจําเป็นต้องพึ่งพาอาศัยผู้อื่น จะอยู่ตาม ลำพัง คนเดียวไม่ได้ แต่มีความจริงอยู่ว่า “เมื่อคบบุคคล เช่น ใด เราก็จะเป็นเช่นบุคคลนั้น” นั่นคือ ถ้าบุคคลที่เราคบหาสมาคม ด้วย เป็นคนดี หรือเป็นอริยบุคคล เราก็คงจะโชคดี มีโอกาสได้ ซึมซับหรือถ่ายทอดคุณความดีจากเขา ซึ่งจะทำให้เรากลายเป็นคน ดี มีความสุขความเจริญก้าวหน้าในชีวิต แต้ถ้าคนที่เราคบหาสมาคมด้วย เป็นนักการพนัน นักเลง สุรา นักเที่ยวกลางคืน นักค้ายาเสพย์ติด ฯลฯ เราก็คงไม่แคล้วที่ จะถ่ายทอดเอาลักษณะนิสัยเลวร้ายต่างๆมาจากเขา ทำให้เราต้อง เสียผู้เสียคน หรือเสียชาติเกิดเลยทีเดียว พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึง ทรงเห็นว่า การคบมิตรชั่วนั้นเป็นสุดยอดแห่งอบายมุข เพราะ สามารถทําลายชีวิตคน ตลอดถึงเศรษฐกิจ และสังคมโดยรวมด้วย เพราะเหตุที่การคบมิตรชั่วมีโทษยิ่งกว่าอบายมุขข้ออื่น หลายสิบเท่า นอกจากพระพุทธองค์จะทรงพรรณนาโทษของการ คบมิตรชั่วไว้ในเรื่องอบายมุข 5 แล้ว ยังทรงยกเรื่องมิตรมา แจกแจงแสดงไว้ต่างหาก เป็นเอกเทศอีกหัวข้อหนึ่ง โดยแบ่งมิตร ออกเป็น ๒ ประเภทคือ มิตรเทียม กับมิตรแท้ เพื่อเป็นหลักใน การพัฒนาตนเอง และคุ้มครองตนให้พ้นภัยจากมิตรชั่ว