คัมภีร์กู้วิกฤตชาติ : หน้า 195/263

๑๘๘ คัมภีร์กู้วิกฤตชาติ การสร้างสังคมใหม่ของบรรพบุรุษไทย เนื่องจากสังคมไทยเป็นสังคมเกษตรมาแต่ครั้งโบราณกาล เมื่อสังคมเก่าฟอนเฟะจนยากที่จะฟื้นฟูแล้ว บรรดาบุคคลที่มีทัศนคติ และทิฏฐิใกล้เคียงกัน และไม่ต้องการทนทุกข์อยู่ในสังคมที่ตกต่ำนั้น ก็จะพากันไปสำรวจท้องที่ใหม่ แล้วร่วมพลังสามัคคีกัน ก่อสร้าง หมู่บ้านขึ้นมา ดำเนินอาชีพเกษตรกรรม แลกเปลี่ยนสิ่งของ ค้าขาย ช่วยเหลือจุนเจือกันอยู่ในหมู่บ้าน ด้วยความสามัคคีปรองดองกัน และสิ่งที่ขาดไม่ได้ของหมู่บ้านก็คือ “วัด” ชาวบ้านจะร่วมใจร่วมแรง กันสร้างวัดขึ้นเป็นศูนย์รวมของคนในหมู่บ้าน แล้วนิมนต์พระภิกษุ ผู้ทรงภูมิรู้ภูมิธรรมที่ตนเคารพนับถือไปประจำอยู่ที่วัดซึ่งสร้างใหม่ หรือมิฉะนั้นก็ขอร้องให้ท่านสรรหาจัดส่งพระภิกษุคุณภาพไปแทน ซากวัดปรักหักพังที่ปรากฏกระจายอยู่มากมายทั่วแผ่นดินไทยนั้น ย่อมเป็นหลักฐานสนับสนุนเรื่องที่กล่าวนี้เป็นอย่างดี หมู่บ้านใหม่นี้ ถ้ามีคณะผู้นำเป็นคนดีมีความสามารถ มี พระภิกษุเป็นกัลยาณมิตรปลูกฝังสัมมาทิฏฐิให้ หมู่บ้านนั้นก็จะ ปลอดจากอบายมุข และเจริญรุ่งเรืองไปตามลำดับๆ ในทำนองกลับกัน ถ้าคณะผู้นำหมู่บ้านเป็นมิตรเทียม ขาดพระภิกษุที่เป็นกัลยาณมิตร คนในหมู่บ้านนั้นก็จะจมอยู่กับ อบายมุข ในที่สุด หมู่บ้านนั้นก็จะร้างไปโดยปริยาย เพราะผู้คน ต่างเบียดเบียนกัน มีหนี้สิน ล้นพ้นตัว อดอยากยากจน จึงทน อยู่ไม่ได้ ต้องระเหเร่ร่อนไปหาที่พักพิงใหม่ต่อไป