การเดินทางชีวิตสู่ทะเลกว้าง : หน้า 31/349

ผมแหงนมองฟ้ากว้างเบื้องบน เป็นฟ้าผืนเดียวกับที่ผมมองตอนอยู่ในเรือกลางทะเล แล้วตั้งคำถามกับฟ้าว่า ถ้าชีวิตผมเป็นเรือ ลำหนึ่งที่ต้องดูแลและควบคุมว่าจะให้ดินไปในเส้นทางไหน จะไปแต่เส้นทางทำมาหากินเพื่อส่งสินค้าให้เขา หรือจะนำเรือชีวิตของเราไปสั่งฝั่ง ที่เป็นดินแดนแห่งความสุขและปลอดภัย เราควรจะเลือกเส้นทางไหนดี แม้ฟ้ากว้างจะว่างเปล่าไม่มีคำตอบใดตอบมา แต่ก็สามารถช่วยให้ผมสบายใจ และพอจะคิดหาคำตอบด้วยตัวเองได้ งาน เงิน การเดินทางท่องเที่ยว และการเก็บเกี่ยวบุญ จะตัดสินใจเดินชีวิตอย่างไร ก็ไม่ใช่เรื่องอยากต่อไปแล้ว ในวันที่สำเร็จการศึกษา พ่อ ญาติพี่น้องได้เดินทางมาร่วมแสดงความยินดี พอรุ่งขึ้นผมก็วิ่งหน้าเดินทางตามที่ผมจิติมั่นไว้ ผมออกเดินทางตามลำพัง ไม่มีญาติหรือใครมาส่ง คงจะเป็นเพราะทุกคนไม่ค่อยเห็นด้วยกับการตัดสินใจครั้งนี้ของผม เมื่อผมบอกกับทุกคนที่บ้านว่า อยากออกลองมาช่วยงานอยู่ที่วัดสักระยะหนึ่งเพราะอยากได้บุญ ผมรู้สึกเหมือนกำลังได้ลองเรืออีกครั้ง เรือชีวิตลำนี้กำลังออกจากท่า มุ่งหน้าสู่ทะเลกว้าง จะต้องพบเจออะไร อนาคตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ผมยังไม่รู้ รู้อย่างเดียวว่า เมื่อผัดสินใจ และเรือก็เริ่มออกจากท่าแล้ว จะร้องให้กลับบ้านไม่ได้