ข้อความต้นฉบับในหน้า
เสาร์ที่ 6 กุมภาพันธ์ 2542
หลวงพ่อให้พระอาจารย์พาสามเณรมาอฐิษฐานบนอาคารใน
อาคารทุกเช้า เพื่อให้กำลังใจลูกๆ สามเณรสอบบาลีให้ได้ขึ้น
พูดคุยซักถามกันหลายเรื่อง จนสุดท้ายก่อนกลับหลวงพ่อ
บอกว่า "หลวงพอายุมเยอะแล้ว สุขภาพก็เริ่มเสื่อม ภารกิจ
ก็เยอะมากขึ้น
ก็อยากได้กำลังใจจากลูกเณร จากการสอบยกขึ้นนี้แหละ"
อาทิตย์ที่ 7 กุมภาพันธ์ 2542
ตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว เศรษฐกิจของประเทศค่าเงินบาทลดลง
เรื่อยๆ แต่คนเข้าวัดมาทำบุญเพิ่มขึ้นไม่ลดลงเหมือนค่าเงินเลย
หมายความว่าทุกคนเริ่มเข้าใจเรื่องบุญ และเห็นคุณค่าของ
การทำบุญมากขึ้นตามที่หลวงพ่อสอน
ที่ประทับใจผมมากคือ มีผู้หญิงท่านหนึ่งแต่งตัวเรียบร้อย
อายุราว 40 ปี ตอนที่เข้ามาถวายเห็นมืดถาดเปล่าๆ ใบเดียว
ไม่มีซอง ไม่มีดอกไม้ เหมือนคนอื่นๆ
ทาทางตื่นๆ
พอถามจะถวายหลวงพ่อ มือที่กำอยู่ก็เบอกออก มีเหรียญ
10 บาท 1 เหรียญ วางอยู่ในถาด
ถวายเสร็จเธอขึ้นอยู่อย่างนั้น พนมมือจะพูด แต่พูดไม่ออก
ทาทางดีเต้นมาก
เธอมองหลวงพ่อแล้วน้ำตาไหล ร้องไห้ พยายามกัดฟัน
จะพูด แต่ก็ไม่มีเสียงออกมา