ความรักและการพลัดพราก : หน้า 102/349

กัลยาณมิตรที่พูดว่า “พอตอนที่เขาไม่มีที่พึ่ง เดี๋ยวเขาจะนึกถึงบุญ และเริ่มคิดถึงลูกที่มาอยู่ด้วย” นี่เป็นคำพูดของพี่สมพงษ์ส่วนหลวงพี่ชินก็อกบอกกับผมว่า “เวลาจะตาย เขาจะนอนรอเรา เหมือนอย่างโยมพ่อของหลวงพี่ ที่ก่อนท่านสิ้นใจหลวงพี่ได้อยู่ข้าง ๆ ทำหน้าที่ชีทางสว่างให้โยมพ่อ แล้วท่านก็จากไปด้วยรอยยิ้ม” ทุกชีวิตอย่างไรก็ต้องพลัดพรากจากกัน ไม่จากเป็นก็จากตาย อาทิตย์ที่ 4 เมษายน 2542 เชิง ไก่กินกล้วย เตรียมไว้ให้นก หลวงพ่อจะได้ดูนก เวลานกมากินและอาบน้ำในอ่างเล็ก ๆ ที่หลวงพ่อให้ผมเตรียมไว้ นกยังไม่ทันมา แต่ก็มาแทน และยังจิกกล้วยกินจนเกลี้ยง พี่ตั้งแนะว่า ควรทำป้ายปักไว้ “สำหรับนกเท่านั้น” จันทร์ที่ 5 เมษายน 2542 ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร แต่สารุณและคนมาวัดใหม่ๆ ก็มีมาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ บางคนมาเพราะรักวัด รักพระศาสนา บางคนมาเพื่อพิสูจน์ความจริง