ข้อความต้นฉบับในหน้า
เมื่อเข้ามาช่วยในทีมงานอุบัติอุปถัมภ์ รับบุญดูแล ‘หลวงพ่อรมมชโย’ ผมเป็นน้องเล็กสุดในทีมงานที่คอยเป็นผู้ช่วยผม เขาอีกที แล้วแต่ว่าจะมอบหมายให้ผช่วยทำอะไร จนมาวันหนึ่ง พ่อปลุกฤกษ์ติดตามหลวงพ่อประจำ ป่วยกะทันหัน ทำให้ผมต้องเข้าไปรับหน้าที่แทนแบบปุปปั๊บ ถ้าเป็นนักฟุตบอลก็แบบว่า ทีมเขาแข็งแรงอยู่แล้ว บ่งอิญนักเต๊ะตัวหลักบาดเจ็บขึ้นมา ผมอยู่ข้างสนาม เมื่อมีการเปลี่ยนตัวดังผมลงไปเล่น ก็เป็นบุญพิเศษที่ชีวิตผมไม่เคยคาดคิดมาก่อน เป็นการลงสนามครั้งแรกในนัดสำคัญ ทั้งสนุก ตื่นเต้น และผมอยากรู้อบอุ่นว่าประมาณมาก แต่ก็พยายามทำหน้าที่ให้ดีที่สุด โดยผมได้เรียนรู้จากอุปฐากรุ่นพี่บ้าง จากการสังเกตบ้าง จดจำแล้วก็ทำมาดัดแปลง คิดประยุกต์ขึ้นเองบ้าง ก็ผ่านมาได้แบบฉลุยทุก พอผ่านมาได้ รู้สึกโล่งใจและภูมิใจที่ตัวเองมีประโยชน์มากขึ้น
.....................................
ช่วงที่เริ่มเข้ามารับบุญอุปถัมภ์ มีพี่คู่ค้นเคยกันคนหนึ่ง ถามผมด้วยน้ำเสียงหยอกล้อว่า “โค้ก! รับบุญอุปถัมภ์หลวงพ่อ—ทำอะไรบ้าง” ผมไม่ได้ตอบอะไร เพราะยังอยู่ในช่วงศึกษางาน แต่คำถามนี้ก็คล้ายค้างอยู่ในใจ และคอยถามผมซ้ำๆ อยูตลอด เหมือนเดือนให้ผมคิดว่ารต้องทำอะไรก่ออย่าง
ในชีวิตเท่าที่จำได้ผมไม่เคยคิดจดบันทึกเลย เคยจอดูแค่ 2 ครั้ง ครั้งแรกสมัยเรียนมัธยม บันทึกได้สักพักก็เลิกไม่ได้จดต่อ และอีกครั้ง บันทึกเพราะต้องส่งอาจารย์ในช่วงที่ลงเรือฝึกภาคฤดูร้อนประจำปี ที่ผมไม่เคยคิดจะจดบันทึก คงเป็นเพราะว่า ชีวิตผมค่อนข้างราบเรียบ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นชวนให้ติดตาม ถ้าเปรียบชีวิตผมเป็นหนังสือสักเล่ม ก็จะเป็นหนังสือที่มันปกเกลี้ยงๆ เรียบๆ ธรรมดาๆ เนื้อหาชีวิตช้างในก็อาจจะไม่ต่างอะไรกับบทมากนัก