การสนทนาที่สงบสุขและบทเรียนจากกระรอก : หน้า 310/349

ผมในครั้งนี้ แบบค่อยๆ คุยกัน คุยแบบใจเย็นๆ ก็ทำให้ผมมีความรู้สึกดีเป็นอย่างมาก พฤหัสบดีที่ 23 ธันวาคม 2542 ช่วงนี้กระอักภายในวัดเยอะมาก เห็นหางบู๋ วิ่งใต้ไปมาตามต้นไม้ อย่างคล่องแคล่ว ว่องไว ดูๆ ไปก็รู้สึกเพลิดเพลินดี ถ้าหากตัดเรื่องความน่ารักของเจ้ากระรอกออกไป ยังนึกไม่ออกเหมือนกันว่าเจ้ากระรอกน้อยมันมาอาศัยอยู่แล้วมันได้ทำประโยชน์อะไรให้กับวัดบ้าง? คิดๆ ดู นอกจากจะไม่ทำประโยชน์ให้แล้ว เจ้ากระรอกยังแอบเข้ามากัดแกะแสบน้ำในห้องน้ำ แอบใส่ลงมากัดแทะข้าวของที่วางบนโต๊ะ และยังกัดแทะต้นไม้ทำให้เสียหาย ทำลายสมบัติพระศาสนา พอทำลายแล้วเข้ามาแต่คิาดอยากจะจับให้ออกไปอยู่ที่อื่น เพราะเที่ยวไปกัดแทะสายไฟ สายโทรศัพท์ กัดแทะท่อน้ำเลี้ยงของกิ่งไม้จนไม่ไหวแท้ตายไปล่ะต้น ชีวิตคนเราก็คล้ายกัน ถ้าอาฆัยผู้อื่นแล้ว ไม่ทำประโยชน์ให้กับเขา ก็จะไม่มีใครอยากจะให้อยู่ด้วย ศุกร์ที่ 24 ธันวาคม 2542 ถ้าโดนอัดแล้วทนได้ จะโตเร็ว