ข้อความต้นฉบับในหน้า
รัชกาลที่ 9 หลวงพ่อโสธร
รู้สึกดีใจที่หลวงพ่อสอน
ได้แต่บอกตัวเองว่า ท่านสอนอะไรไว้จำให้ได้ อย่าให้
ท่านต้องมาสอนบ่อยๆ
จำได้ว่าครั้งหนึ่งที่ผมจะต้องขับรถออกนอก瓦ดเพื่อปรับ
หลวงพ่อที่สนามบินดอนเมืองแทนพี่โต้ง มีคนถามว่าตื่นเต้นไหม?
ก็ไม่ได้รู้สึกว่าตื่นเต้นเพราะมีเวลาเหลือเพื่อไม่ต้องรีบร้อน
อะไร เครื่องลงง่าย 3 โมง 15 นาที ผมแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย
แล้วตั้งแต่ตอน 10 โมงเช้า
แอร์ในรถเย็นเฉียบ แต่ทำไมขับๆ ไปหลังเบี่ยง
ดูๆ ก็ไม่เห็นมีอะไรให้ตื่นเต้น ขึ้นตอนต่างๆ ผมพอเข้าใจ
พี่โต้งถ่ายทอดให้ฟัง คุยกันตอนต่างๆ กันจนเกือบเที่ยงคืน
แล้วก็ขับไปถึงดอนเมืองโดยปลอดภัย คงเป็นผลจากการ
ขยันมองกระจกหลังและกระจกข้างทุกๆ 5 วิ นาที
เดินเข้าไปยืนรอข้างในห้องผู้โดยสารเขา รอได้สักพัก
เห็นวิวของหลวงพ่อเด่นชัดมาแต่ไกล พี่กาวันกำลังพาหลวงพ่อ
ลงบันไดเลื่อนมา
ผมรีบเข้าไปช่วยรับยามแล้วเดินนำมายังที่จอดรถ
ทุกอย่างผ่านลุล่วงได้หมด จนหลวงพ่อขึ้นนั่งในรถที่ผม
สตาร์ทรถและเปิดแอร์เรียบร้อย แล้วก็ออกเดินทางจนมาถึงวัด
ในรถมีโค้กนั่งหลังเบาะท้ายตลอดทาง โดยมีพี่ภาวินเป็น
คนขับ ประทับใจไม่สิ้น