ข้อความต้นฉบับในหน้า
พี่โต้งบอกว่าตอนที่พี่เขาพาไปวันที่ออกพี่เขาไม่กล้าขึ้นนั่งบนรถ เพราะไม่รู้จะนั่งตรงไหนดี ถ้านั่งหลังก็กลัวคนอื่นจะหา ว่าพี่โต้งเป็นคนขับรถให้เขา หรือถ้านั่งหน้าก็ไม่เหมาะ เพราะเป็นที่นั่งหลวงพ่อ
ผมนึกไม่ถึงว่าพี่เขาจะคิดละเอียดมากขนาดนี้ ถ้าลูกน้องยังละเอียดอย่างนี้ แล้วผู้ใหญ่ที่เป็นหัวหน้าเป็นเจ้าของงานจะขนาดไหน
และก็คิดว่าจะทำนองเดียวกันว่า ถ้าลูกศิษย์ประพฤติดี เขาก็จะมองเห็นไปถึงครูบาอาจารย์ด้วยเช่นกัน
ในงานนี้มีแต่คนใส่ชุดสุขมาร่วมงานกันทั้งนั้น ผมใส่เสื้อชาฟรีสีขาว กางเกงน้ำเงินซึ่งเป็นชุดที่ใส่เป็นประจำทุกวัน
มีคนมากระซิบบอกว่า ถ้าใส่มวัดเทพฯ ได้ แต่อย่าใส่ไปวัดพระศรีฯ เพราะเจ้าหน้าที่ประจำตาล ชุดเขาเหมือนอย่างที่ผมใส่นี้เลย
ฟังแล้วต้องวุ่นวายใจ ว่าต้องไปหาสุขมาเตรียมไว้ใส่ด้วยหรือเปล่า?
ชุดผ้ากาสาวพัสตรสีเหลืองทองของหลวงพ่อชุดเดียวใส่ไปไหน ๆ ได้ทุกที่ ไปได้ทุกงาน เป็นชุดที่สมบูรณ์ลงตัวที่สุด หรือชุดสีขาวของคุณยายก็เช่นกันจบเบ็ดเสร็จลงตัวในชุดเดียว
ผมก็ยกอยากมีชุดที่ลงตัวใส่เพียงชุดเดียวก็พอ ไปไหนที่ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องมีคู่เก็บเสื้อผ้า ที่สำคัญไม่ต้องมาออเซาะผ้รีดผ้าถุงโท ๆ แค่ซักให้สะอาด ๆ แม้เก่าแต่สะอาดก็เป็นอะไรที่น่าฝากใส่
ใครเห็นเขาก็จะได้มองไปที่ครูบาอาจารย์ด้วยว่าศนบาทดี