ความยากในการเกิดมาเป็นมนุษย์ : หน้า 305/349

ผมเคยได้ยินการเปรียบเทียบความยากในเรื่องนี้ว่าเหมือนเตาตาบอดในมหาสมุทรตัวหนึ่ง ที่ครบร้อยปี ก็จะขึ้นมาหายใจที่ผิว น้ำครึ่งหนึ่ง และที่ผิวนี้มีห่วงยางกว้างขนาดที่คอของเตาสวมได้พอดี ลมอยู่ห่วงหนึ่ง ท่ามกลางคลื่นลมที่แปรปรวนอยู่ตลอดเวลา โอกาสที่เตา โผล่มา หายใจ แล้วหัวของเตาสวมเข้าในห่วงยางพอดีนนั้น ยากแสนยากขนาดไหน โอกาสของการจะได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ก็ยากแสนยากขนาดนั้น ในเมื่อมีโอกาสเกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว เราจึงไม่ควรปล่อยโอกาสให้สูญเสียไป ควรใช้โอกาสทำสิ่งที่มีคุณค่าแก่ตัวเอง และแก่ผู้อื่น เพราะโอกาสที่พอหมาะพอดีเกิดได้ยากอย่างนี้ แม่ผมเลิกคิดที่จะเป็นผู้โชคดีที่ว่าวไปไม่ได้ไปนานแล้ว แต่ก็มีบางครั้งที่บังเอิญพบช่วงนาททอง ที่ชักรยานแล้วเห็นใบไม้ร่วงลงมา ผมไม่ได้ไขว่คว้า เพียงแค่คิดอยากร่วมสนุก จีง ซูมือนไม่สัมผัสสายลม และเผว่าว่าถ้าบังเอิญมีใบไม้หล่นมาใส่มือ ก็ถือว่าเป็นโชคดี สายลมพัดมา ใบไม้ร่วง ร่ำรวย ซูมือนไม่ร่วง ซูมืoช้ายขึ้นไป แล้วลักครูต่อมา ฝ่ามือก็ได้สัมผัสบางอย่างที่ไม่ใช่สายลม ผมรีบกำมือทันที พอเอามาดูปรากฎว่าเป็นใบไม้หนึ่ง ผมยิ้มออกมาให้กับตัวเอง นึกในใจ...เราอค่ผู้โชค! นี้คือของขวัญที่ผมได้รับจากธรรมชาติ.. ..ใบไม้แห่งความโชคดี