เส้นทางสายกลางในชีวิต : หน้า 318/349

ส่วนเสานอิกต้นหนึ่งแกะเป็นใบหน้าเสียใจ ร้องไห้ หลวงพ่อเปรียบเสาสองต้นนี้กับเส้นทางการดำเนินชีวิต ของคนเรา ต้องรู้ว่าท่าจะเลือกเดินเส้นทางสายกลาง เพราะหากเราเดินชิดข้างใดข้างหนึ่ง เดียวก็ดีใจหัวเราะ . เดียวก็กุกข์ใจร้องให้ออกมา ถ้าหากรู้จักเดินสายกลาง เดินอย่างมีสติ ระมัดระวัง ในยามที่สุขไม่ถึงกับดีใจจนตัวลอยเท้าไม่ติดพื้นดิน ส่วนในยามทุกข์ก็ไม่ถึงกับเสียใจเกินไปจนแทบไม่อยาก มีชีวิตอยู่ สุข ทุกข์ ให้พอดีๆ เป็นกลางๆ มีสติรัดตลอดเส้นทาง ที่เดิน มิน่าทเหตุการณ์ร้ายๆ ที่โถมเข้ามาตลอดทั้งปี ผมจึงได้เห็น หลวงพ่อเดินเส้นทางสายกลาง ไม่สุข ไม่ทุกข์ นิ่ง เงียบ อดทน มุ่งหน้าชวนทุกคนสร้างบารมีเรื่อยไป ผมย้อนกลับไปมองเส้นทางที่เดินผ่านมาตลอดทั้งปี มี บางครั้งที่เดินชิดซ้าย ชิดขวา บางทีก็เดินตรงกลางบ้างสลับกัน ไป สิ่งที่ได้มีทั้งสุข ทุกข์ นิ่งเลย หัวเราะ ร้องไห้ ผสมกันไป ถ้าลองเก็บเกี่ยวสิ่งที่ได้จากเรื่องราวที่เกิดขึ้น เอามาล้างให้ สะอาด แล้วนั้นเป็นน้องๆ ติดเต่ตั้งกระทะ เตรียมที่จะเอาลง ผัดให้ลูก ปรุงรสตามที่ชอบด้วยเครื่องปรุงทางความคิด แล้ว ตักใส่จาน อาหารจานนี้สำหรับผมถ้าให้ บวก ลบ คุณ หรา แล้วให้ แยกออกมาเป็นโปรตีน คาร์โบไฮเดรต อย่างละเท่าไร ไขมัน ก็เปอร์เซ็นต์ ผมทำไม่เป็น