ข้อความต้นฉบับในหน้า
อังคารที่ 7 กันยายน 2542
บางช่วงของชีวิต เหมือนถูกเอายาพิษมาราดมือ
ถ้ามือปกติไม่มีบาดแผล ยาพิษก็ทำอะไรไม่ได้
แต่ถ้ามีบาดแผล มีหวัง อันตรายย่อมเกิดขึ้นกับชีวิต
ขณะที่เราต้องอยู่อาศัยในกลางภัยต่างๆ โรคร้าย และผู้คน
แปลกหน้า
ถ้าหากใจของเราดี ใจของเราบริสุทธิ์เป็นปกติ
ก็ไม่ต้องกลายพยาพิษที่อยู่รอบๆ ตัว เพราะไม่สามารถที่จะ
ทำอะไรเราได้
การทำบาป เหมือนทำชีวิตให้เป็นแผล
ถ้ายิ่งเป็นแผลทางใจด้วยแล้ว ยิ่งรักษายาก
จะปฐมพยาบาลด้วยวิธีใดก็ลำบาก
ทางเดียวที่ช่วยได้ คือ ต้องรับส่งสมบูญ
พุธที่ 8 กันยายน 2542
ในทุกๆ วันอาทิตย์ ทางวัดจะชักชวนสาธุชนที่มาวัดให้
ร่วมกันบริจาคโลหิตให้สภากาชาดไทย ได้อย่างต่อเนื่องมา
กว่า ๑๐ ปีแล้ว ถ้าวร่วมปริมาณแล้วก็หลายล้านซีซี
ผมรู้สึกเสียใจ ที่ไม่มีโอกาสได้ร่วมบริจาคกับเขา เพราะ
เคยเป็นโรคดีชำตอนเด็กๆ ทางสภากาชาดเขาจะไม่รับบริจาค
ถ้าหากเป็นโรคนี้มาก่อน แม้ว่าจะหายหลายสิบปีแล้วก็ตาม
ผมยิ่งรู้สึกเสียใจมากขึ้นไปอีก เมื่อได้ทราบจากตำรวจ
สภ.อ.คลองหลวง ที่แจ้งมาว่า ทางส่วนกลางส่งเรื่องมาให้ทาง