บทความเกี่ยวกับการใช้ชีวิตและการบริจาคโลหิต บันทึกอุปัฏฐาก หน้า 214
หน้าที่ 214 / 349

สรุปเนื้อหา

การใช้ชีวิตมีความสำคัญต่อจิตใจ หากใจบริสุทธิ์ ยาพิษร้ายรอบตัวจะไม่สามารถทำอะไรเราได้ การทำบาปเปรียบเสมือนการทำให้ชีวิตเป็นแผล ที่ยากจะแก้ไข ซึ่งทางเดียวที่จะรักษาได้คือการทำความดี นอกจากนี้ทุกวันอาทิตย์ที่วัดยังมีการชักชวนให้ร่วมบริจาคโลหิตเพื่อช่วยเหลือผู้คน" ทางสภากาชาดได้แจ้งว่าไม่รับบริจาคจากผู้ที่เคยเป็นโรคดีชัม ถ้าหากมีอาการดังกล่าวในอดีต แม้ว่าจะหายแล้วก็ตาม

หัวข้อประเด็น

-การใช้ชีวิต
-ผลกระทบของการทำบาป
-การบริจาคโลหิต
-ความดี
-การช่วยเหลือสังคม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

อังคารที่ 7 กันยายน 2542 บางช่วงของชีวิต เหมือนถูกเอายาพิษมาราดมือ ถ้ามือปกติไม่มีบาดแผล ยาพิษก็ทำอะไรไม่ได้ แต่ถ้ามีบาดแผล มีหวัง อันตรายย่อมเกิดขึ้นกับชีวิต ขณะที่เราต้องอยู่อาศัยในกลางภัยต่างๆ โรคร้าย และผู้คน แปลกหน้า ถ้าหากใจของเราดี ใจของเราบริสุทธิ์เป็นปกติ ก็ไม่ต้องกลายพยาพิษที่อยู่รอบๆ ตัว เพราะไม่สามารถที่จะ ทำอะไรเราได้ การทำบาป เหมือนทำชีวิตให้เป็นแผล ถ้ายิ่งเป็นแผลทางใจด้วยแล้ว ยิ่งรักษายาก จะปฐมพยาบาลด้วยวิธีใดก็ลำบาก ทางเดียวที่ช่วยได้ คือ ต้องรับส่งสมบูญ พุธที่ 8 กันยายน 2542 ในทุกๆ วันอาทิตย์ ทางวัดจะชักชวนสาธุชนที่มาวัดให้ ร่วมกันบริจาคโลหิตให้สภากาชาดไทย ได้อย่างต่อเนื่องมา กว่า ๑๐ ปีแล้ว ถ้าวร่วมปริมาณแล้วก็หลายล้านซีซี ผมรู้สึกเสียใจ ที่ไม่มีโอกาสได้ร่วมบริจาคกับเขา เพราะ เคยเป็นโรคดีชำตอนเด็กๆ ทางสภากาชาดเขาจะไม่รับบริจาค ถ้าหากเป็นโรคนี้มาก่อน แม้ว่าจะหายหลายสิบปีแล้วก็ตาม ผมยิ่งรู้สึกเสียใจมากขึ้นไปอีก เมื่อได้ทราบจากตำรวจ สภ.อ.คลองหลวง ที่แจ้งมาว่า ทางส่วนกลางส่งเรื่องมาให้ทาง
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More