การเฝ้าดูใบไม้ปลิว : หน้า 303/349

อาทิตย์ที่ 19 ธันวาคม 2542 ผมต้องขี่จักรยานเข้าออกอาคารภกิหลวงพอทุกวัน วันละหลายรอบ ขี่ผ่านต้นไม่ใหญ่สองข้างทางที่ร่มรื่น ขณะที่จะมีสายลมอ่อนๆ พัดมาปะทะใบหน้า ทำให้สดชื่นเย็นสบาย และสายลมยังได้ไปสะกิดใบไม้บางใบที่ใกล้จะหลุดจากขั้วให้ปลิวหล่นลงมา ผมชอบมองใบไม้ปลิวลงมาจากต้น บางใบก็ปลิวร่อน สลับไปทางซ้ายที ขวาที แบบฟันปลา บางใบหมุนตัวคว้างส่วนกลางอากาศ บางใบก็คล้อยๆ เลื่อนร่อยลงมาอย่างอ้อยอิ่ง บางใบก็อย่างร้อน เป็นวงก่อนที่จะทิ้งตัวลงอย่างสงบบนพื้น และบางครั้ง เหล่าใบไม้ก็พร้อมใจกัน ปลิวลงมาเป็นหมู่ เหมือนใครบางคนกำลังโปรยปราย เพื่อร่วมแสดงความชื่นชม ยินดี และร่วมอนุโมทนา ผมมองสีลการปลิวของใบไม้ด้วยความเพลิดเพลิน หลายครั้งที่เห็นแล้ว ผมก็ไปถึงการจับสลากหาผู้โชคดี ที่จะมีสลากที่ทางบ้านส่งเข้ามาชิงโชคของสูงเป็นปัจจัย แล้วผู้มี เกียรติก็จะเดินมายืนอยู่ตรงกลาง จากนั้นผู้ที่อยู่สองข้างซ้ายขวา ก็จะช่วยกันโกยสลากโยนขึ้นไปในอากาศ แล้วปล่อยให้ปลิว ตกลงมา ผมก็เก็บก็ถือว่าคือเอาสลากที่ปลิวอยู่ในมือ แล้วต่าง ก็ลุ้นกันว่า ใครจะได้เป็นผู้โชคดี? ผมเคยร่วมส่งไปชิงโชค แต่ไม่เคยได้รางวัลเลยสักครั้ง