ข้อความต้นฉบับในหน้า
รอฟังข่าว
รอการกลับมาของหลวงพ่อ
-------------------
เวลาผ่านไป ที่โรงบั้นนี้ไม่มีทีวี ไม่มีวิทยุ
เลยไม่รู้ว่าหลวงพ่อเป็นอย่างไรบ้าง?
รอ..รอ..รอ..พยายามรักษาใจไม่ให้ความหวังลุกลาม
ช่วงที่นั่งรออยู่นี้ ผมรู้สึกว่าเหมือนกำลังจมดิ่งลงไปในมหาสมุทร ยิ่งนั่งอยู่เฉยๆ ยิ่งเหมือนจมดิ่งลึกลงไป ยิ่งทำให้กระวนกระวาย ผมจึงพยายามที่จะตะเกียกตะกายขึ้นมาหายใจว่าแล้วผมจึงลูกขึ้นเดินไปเดินมา แล้วเดินวนเวกตามเข็มนาฬิกา เพื่อเร่งให้ช่วงเวลาแห่งการรอคอยหยุดผ่านไปเร็วขึ้น
“โอ๊ค! นายว่านานไหมหลวงพ่อถึงจะกลับมา?”
“โอ๊ค! แล้วถ้าหลวงพ่อไม่กลับมาล่ะ--นายจะทำยังไง?”
“นายอย่าไปคิดอย่างนั้นสิ--นายต้องคิดว่า ยังไงหลวงพ่อก็ต้องกลับมา--นายต้องมีความเชื่อมั่น ยังไงหลวงพ่อก็ต้องกลับมา”
-------------------
เวลาผ่านไปจนมืดค่ำ แล้วในที่สุด สารธนและทุกคนในองค์กรก็ได้ข่าวว่าหลวงพ่อกำลังเดินทางกลับมา ทุกๆ คนต่างออกมาต้อนรับเป็นแถวยาว ตั้งแต่ประตูทางเข้าวัดหลวงพ่อกลับมาแล้วจริงๆ ด้วยรู้สึกดีใจ! --น้ำตาผมไหล