ข้อความต้นฉบับในหน้า
ซื้ออาหารปลามา 1 กระสอบ เหรียงไปกลางน้ำ ปลามารุ้มกินกันใหญ่ แต่ในฝูงที่มารุ้มกินนี้ไม่มีปลาดุกและปลามอที่ปล่อยเลย
มันคงเป็นอิสระและไปไหนต่อไหนไกลแล้ว
แทนที่ใจเราจะเป็นอิสระอย่างนั้นบ้าง กลับเป็นหนึ่งในฝูงปลาที่แย่งอาหาร ซึ่งเป็นเหมือนเหยื่อยังไม่ให้ไปไหน ยังวนเวียนอยู่แต่เรื่องเดิมๆ
ได้ก็อ่ย! บางทีควรปล่อยใจให้เป็นแบบปลาที่ปล่อยบ้างจะได้มีความสุข
ศุกร์ที่ 4 มิถุนายน 2542
"เขาทำบุญเขาเอาเนื้อ ๆ ไปแล้ว โดยเอาของกินบุญไปหมด ที่เหลือก็คือกา เหลือให้หลวงพ่อ เรื่องอะไรหลวงพ่อจะเก็บไว้หลวงพ่อก็เอากากไปต่อเป็นบุญ หลวงพ่อก็ได้บุญ คนทำก็กำบุญ 2 ต่อ"
บุญต่อบุญ มีสมบัติเอามาทำบุญ เปลี่ยนทรัพย์หยาบเป็นบุญ
ผมจะเก็บทรัพย์สมบัติไปผบเมื่อหน้า ถ้ามีสมบัติ ต้องไม่ติดสมบัติ ต้องเป็นเหมือนอย่างหลวงพ่อ
เสาร์ที่ 5 มิถุนายน 2542
ลุงหมอเหล็กคงดเจ็บ กดรักษาเท้าแบบไม่มองหน้า หลวงพ่อเริงขาเพราะเจ็บ ลุงหมอก็ไม่สน