ความรู้สึกคุ้นเคยและการเปลี่ยนแปลงในบ้านกัลยาณมิตร : หน้า 173/349

ความรู้สึกคุ้นเคยเช่นนี้เกิดขึ้นบ่อยมาก บางทีเดินสวนกัน ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแต่ทำไมคุ้นมากเหมือนรู้จักกันมานาน คงเป็นอย่างที่หลวงพ่อบอก เราทุกคนล้วนเคยเป็นญาติ พี่น้องกันมาก่อนทั้งสิ้น อย่าได้แปลกใจไปเลย แต่ที่นาแปลกใจก็คือ พระและสามเณรของวัดเรานี่แหละ ขึ้นเรื่อย ๆ ทุกปีเลย อาทิตย์ที่ 18 กรกฎาคม 2542 บรรยากาศเปิดบ้านกัลยาณมิตร ทะลุผ่านหลัง หลวงพ่อถ่ายภาพร่วมกับเจ้าของบ้านกัลยาณมิตร บริเวณหน้าสภา ธรรมายสากล มีตัวอย่างที่น่ายกย่อง บ้านแก้วกลางสล่ม พี่กัลยาณมิตร ท่านหนึ่งชักชวนเด็ก ๆ มานั่งสมาธิสวดมนต์ที่บ้านของท่าน ซึ่ง เปิดเป็นบ้านกัลยาณมิตร เมื่ออยู่ในสล่ม เด็กนมแมม พี่กัลยาณมิตรท่านนี้จับมาทำความสะอาด ล้างเท้า ขัดเท้า ตัดเล็บมือเล็บเท้าให้ก่อนที่จะสวดมนต์ นั่งสมาธิ เวลากินข้าว ก็สอนให้รู้จักคุณค่า สอนให้มีมารยาท จน พฤติกรรมเด็ก ๆ เปลี่ยน พ่อแม๊ดเด็กเริ่มแปลกใจ จากที่เคยตาม มาดู จนตอนนี้มาร่วมสวดมนต์ด้วยแล้ว บ้านเล็กแต่ไม่เลย บ้านไม่ใหญ่แต่หัวใจใหญ่ บ้านแก้วกลางสล่ม กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้เหนื่อยทีเดียว พี่กัลยาณมิตรนั้น ต้องอดทนกับสิ่งที่ไม่เห็นด้วย อดทนต่อเสียงด่าของชาวบ้านมา