ความทรงจำและความห่วงใยของเพื่อน : หน้า 93/349

เหมือเพื่อนๆ สักพัก โดยอาสาช่วยบอกทางบริษัท และจะช่วยโปรโมตให้ผมเต็มที่ อาวุเป็นเพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งสมัยที่เรียน เราลงเรือฝึก ลำเดียวกัน ตอนที่ทำงานเหนื่อยๆ เราหน่อยด้วยกัน ตอนที่เจอพายุคลื่นยักษ์เราเจอด้วยกัน ตอนที่สบายขึ้นไปเทียบบตามเมืองท่าประเทศต่างๆ ก็ไปเที่ยวยัวด้วยกัน และตอนที่ไม่มีตังใช้เราก็อดด้วยกัน รู้สึกซึ่งใจที่เพื่อนไยังคิดถึง หวังดี และเป็นห่วงอนาคตของผม และกังเหมือนกับเพื่อนอีกหลายคนที่ไม่ได้เจอกันเลย ตั้งแต่เรียบจบมา ต่างก็แยกย้ายกันไปลงเรืออยู่กันคนละน่าน้ำ เพื่อนๆ ขมทำงานเรือ ผมขมก็ตทำงานเรือ ต่างแค่เพียงเรือที่ผมอยู่ลำนี้ เป็นนาวาชีวิตที่แสนไปในสายทางของการสร้างบารมี เพื่อนๆ คิดถึงผม ผมก็คิดถึงเพื่อนๆ เพื่อนๆ เป็นห่วงผม ผมก็เป็นห่วงเพื่อนๆ ด้วยเชนกัน อาทิตย์ที่ 21 มีนาคม 2542 ได้ไปเยี่ยมพี่ภาวันนี้ตอนค่ำ กลัวติดเชื้อกลัว หวีกหวีวในที่สุดดีใจถึงแมกล่องของพี่ภาวันไป 3 กล่อง กินอิ่ม พี่ภาวันฝากให้ช่วยจัดของตามรายการที่เขียนให้ในเศษกระดาษ กลัวติดเชื่อมาก เลยให้พวกว่าว่าวงเศษกระดาษไว ไม่ต้องยิ้มมาให้ เดียวเอามือไปหยิบเอง ผมไม่ได้รังเกียจที่พี่ป่วย แต่ต้องระมัดระวังไว้ ดีที่สุดตอนนี้ คือผมต้องแข็งแรงและห้ามป่วยเด็ดขาด