การเรียนรู้และการอยู่ในวัด บันทึกอุปัฏฐาก หน้า 130
หน้าที่ 130 / 349

สรุปเนื้อหา

ผู้เขียนเล่าเกี่ยวกับประสบการณ์การอยู่ภายในวัด ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความตั้งใจและความรักที่ครอบครัวมีต่อกัน แม้จะมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับวัดในสายตาของคนภายนอก ผู้เขียนยังได้แบ่งปันประสบการณ์การช่วยเหลือผู้อื่นในขณะที่ขี่จักรยานผ่านเหตุการณ์ต่าง ๆ ด้วยอารมณ์ขันและการแก้ปัญหาที่ตรงไปตรงมา แม้ว่าการอยู่ในวัดมักจะมีความท้าทาย แต่ผู้เขียนก็ยังมีความมั่นใจและศรัทธาในเส้นทางที่เลือกยังไม่มีการกลับไปสู่ชีวิตเดิม

หัวข้อประเด็น

-ชีวิตในวัด
-ประสบการณ์ของผู้ที่มาอยู่ในวัด
-มุมมองของครอบครัวต่อการอยู่ในวัด
-การช่วยเหลือและความสัมพันธ์ในชุมชน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ผมเริ่มนี้ก็ถึงผู้รับข่าวสารทั่วไปๆ ไป ผู้ที่ไม่เคยรู้จักวัด ไม่เคย มาวัดมาก่อน เขาจะมีภาพความเข้าใจผิดๆ ขนาดไหน ขนาดผมมาอยู่ประจำในวัดหลายปีแล้ว คนที่บ้านผมยัง ไขว่เขวได้ขนาดนี้ “ถ้ายังไงก็ให้กลับมาอยู่บ้านเรานะลูกนะ” ผมรู้สึกดีใจที่ ทางบ้านเป็นห่วง ผมได้แต่บอกกับตัวเองในใจว่า เรามันคนพันธุ์เดียวกันกับ พี่อีหริพันธุ์ ย้อนนี้ก็ถึงวันหนึ่งพี่อีหริพันธุ์ก็พวงมาลัยรถหลบข้างทาง เพื่อให้รถคันหนึ่งผ่านไปก่อน ตอนนั้นผมขี่จักรยานผ่านมาเกว่านั้นพอดี ได้ยินเสียงเรียก ขอความช่วยเหลือจากพี่เขา “เธอว่างไหม พี่ริบกวนเธอช่วยถอยรถให้พี่หน่อยนะ” “ได้ครับพี่” “ขอบใจเธอมากนะ” ผมถอยรถให้เสร็จ นึกสงสัยขึ้นมาว่า ทำไมพี่เขาไม่อย รถเอง พี่อีหริพูดอุบมาเบาๆ ว่า พี่ขับเดินหน้าได้อย่างเดียว เพราะพี่เป็นคน ‘ถอยไม่เป็น’ ผมมุ่งหน้าเข้ามาอยู่วัดแล้ว จะให้ถอยหลังกลับไปอยู่บ้าน ผมก็ถอยไม่เป็นเช่นกัน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More