อวิญญายะและสัมโพธายะในพระพุทธศาสนา : หน้า 22/258

อวิญญายะ คือ เกิดอวิญญา ความรู้ยิ่งในทางพระพุทธศาสนา เช่น มีอุทธิพย์ ตาทิพย์ ระลึกชาติได้ รู้ว่ารจิต มีฤทธ์ทางใจ จนถึงขั้นทำอาสวะให้สิ้นไปได้ สัมโพธายะ รู้ได้รอบตัว รู้พร้อมหมด นิพพานายะ ความรู้นั้นเป็นไปเพื่อพระนิพพาน เพราะฉะนั้น หากเราปรารถนาจะพ้นจากความทุกข์เข้าถึงความสุขอันเป็นอมตะ ก็ต้องปฏิบัติให้ถูกต้องในหนทางสายกลาง ดำเนินตามปฏิปทาของพระอริยะเจ้า ทั้งหลาย นั่นคือ ต้องทำใจให้อยู่เหนือโลก ทวนกระแสของชาวโลก เช่น เขาตรีกีเรื่องกาม เราก็วกออกจากกาม เขาตรีกีเรื่องพยาบาท เราก็วนออกจากความพยาบาท เขาตรีกีเรื่องการเบียดเบียนกัน เราก็วนออกจากการเบียดเบียน แล้วก็ทำกายวาจาใจของเราให้บริสุทธิ์ โดยนำใจให้มาหยุดนั่งที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ อันเป็นแหล่งแห่งความบริสุทธิ์ แห่งแห่งสติปัญญา เมื่อเข้าสู่ความบริสุทธิ์เต็มที่แล้วใจก็จะเล่นเข้าไปสู่หนทางแห่งความบริสุทธิ์ภายใน หนทางแห่งวิถีจิรัทร โดยมีเป้าหมาย คือ อายตนะนิพพาน 3 กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๓