การมองโลกด้วยใจที่ว่างเปล่า : หน้า 174/258

เมื่อเรามองอย่างนี้ สิ่งที่เราจะได้รับ คือ ใจเราสบาย ไม่หงุดหงิดง่าย ไม่ฉุนเฉียวง่าย ไม่เจ้าอารมณ์ง่าย จะนั่งนอนยืนเดินมีความรู้สึกเหมือนมีมิตรสหายอยู่ห้อมล้อม ตัวเรา เมื่ทำบ่อย ๆ ความรู้สึกนี้จะเกิดขึ้นมาเอง ประการที่ ๔ มองโลกให้ว่างเปล่า ๆ ไม่มีอะไรเป็นแก่นสาร จะทำมาหากิน หรือทำภารกิจอันใดเราก็ทำไปอย่างเต็มที่ แต่ไม่ติดอะไร เฉย ๆ นำสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ ในชีวิตประจำวัน ตั้งแต่ตื่นนอน จนกระทั่งเข้านอนมาเป็นอุปกรณ์ในการฝึกอย่างนี้ เวลา มานั่งสมาธิจะง่าย เพราะใจมันสบายตลอดวันอยู่แล้ว เนื่องจากเราไม่ติดเรื่องกระจุกกระจิ๋ว เรื่องปล่อยหย่อย มุ่งแต่เรื่องหลักใหญ่ คือ การปฏิบัติธรรม เรื่องปล่อยหย่อยที่จะทำให้ใจขุ่นมัวก็หมดไป พอใจสบาย เบิกบาน ยังไม่ทันนั่งขัดสมาธิ ตายังไม่ทันหลัง ใจก็หยุดนิ่งลงไปเลย ทำอย่างนี้ได้แล้ว หยุดนิ่งเฉยก็จะมาเองเลย จำไว้ว่า ธรรมกายเป็นเป้าหมายของชีวิต นอกนั้นเป็นเครื่องประกอบมา จับหลักตรงนี้ให้ได้ แล้วจะมีความสุข สบาย และจะเข้าถึงธรรมภายในกันทุกคน ๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๕๕