การเห็นคุณค่าของชีวิต : หน้า 227/258

๕ ถ้าเอาจริง..ได้ทุกคน หยุดนั่ง นั่งอยู่กับขยันหรือดีเกล ถ้ายืนฝึก บ่อย ๆ มีชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนี้ ชั่วโมงกลาง มันก็ชัดเจน จากมดก็มาสว่าง จากสว่างก็มาเห็น "เห็น" ต้องเห็นทุกคน ของมันอยู่แล้ว ก็ต้องเห็น ที่ มีแล้วไม่เห็น มันแปลกจริง ๆ Designers ต้องเห็นนะ ถ้าหยุดนิ่ง ได้สนิท ถ้าเราเห็นคุณค่า เรากราบความสำคัญจะหยุดฝึกหยุด ฝึกนิ่ง ถ้ายังไม่เห็นความสำคัญเท่าไร คือ เห็นความสำคัญ บ้าง ก็ฝึกน้อยหน่อย เอาเวลาไปทำอย่างอื่นมากกว่า ทั้ง ๆ ที่ตอนสุดท้ายของชีวิต ก็ต้องทิ้งอย่างอื่นทั้งหมด คือจําใจ ต้องทิ้ง เพราะเอาติดตัวไปไม่ได้ เพราะมันต้องไปด้วย ละเอียดยิบ ของที่เราทำเป็นของหยาบ หอบเอาไปไม่ได้ แม้แต่กระดูกของตัว ยังเอาไปไม่ได้ ยังต้องทิ้งเรียบ ๆ ให้คนอื่นเขาเก็บไป นี่คือความจริงของชีวิต ซึ่งไม่ค่อยคิดกัน ไม่มีอารมณ์จะคิด แต่เป็นเรื่องจริงที่ทุกคนต้องเจอ ที่ว่า ตายแล้วเอาอะไรไปไม่ได้ นอกจากบุญกับบาป ความจริง