บทเรียนจากเตียงคนป่วย : หน้า 108/258

เตียงคนป่วย ในยามนั้น หมอก็ดี พยาบาลก็ดี หมูญาติมิตร ก็ได้ แต่ต่อยเป็นกำลังใจ คอยช่วยเหลือเราได้แต่เพียง ภายนอกเท่านั้น ถึงตอนนั้นเราจะต้องช่วยตัวเอง ไม่มีใครช่วยเราได้ ในยามนั้น ธรรมะจะเป็นที่พึ่งให้เรา มีความจำเป็น สำหรับชีวิตของเราอย่างยิ่ง ถ้าใจเรามีธรรมะเป็นที่พึ่ง ใจ หยุดใจนิ่ง มีธรรมกายเป็นที่พึ่ง มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง เรา จะปราศจากความกลัวต่อมรณภัย ต่อทุกเวนาที่เกิดขึ้น กับร่างกายของเรา เราจะเป็นคนป่วยที่มีความเข้มแข็ง ที่มี ความบิกบาน อาจา สง่า ป่วยอย่างสงบเตียงคนป่วย ที่ใกล้ค่อมรณภัย ดังนั้น สิ่งที่เรากำลังฝึกอยู่นี้ เป็นวิชาชาของชีวิต วิชาชา ช่วยชีวิตของเราให้มีหลัก ให้อบอุ่น ให้ปลอดจากกังวล ปลอดจากภัยทั้งหลายทั้งปวง เพราะฉะนั้นอยู่เฉาในการ ฝึกฝนอบรมใจของเรา เราจะต้องพยายามปฏิบัติให้ถึง พระธรรมกายให้ได้ เพราะพระธรรมกายนะจะเป็นสรณะเป็น ทั้งที่พึ่งที่จะลุกอันสูงสุดของพวกเราทั้งหลาย สิ่งอื่นยิ่งกว่านี้ หรือเท่านี้ไม่มีแล้ว ธรรมกายเป็นของดี เป็นของประเสริฐ สำหรับพวกเราทุกๆ ท่าน ๒ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๕๒