ข้อความต้นฉบับในหน้า
รับประทานอาหาร บริหารร่างกาย ก็หนึ่งในสามของชีวิตอีกหนึ่งในสามสำหรับการทำงาน ประกอบสัมมาอาชีวหาปัจจัย ๔ เสียงชีพ
หมายความว่า ๒๔ ชั่วโมง นั้น พักผ่อน ๘ ชั่วโมงบริหารขันอี ๔ ชั่วโมง ทำงาน ๑๐ ชั่วโมง ถ้าเราอายุ ๕๐ ปี เรามดเวลาไปกับการนอน ๒๐ ปี รับประทานอาหารออกกำลังกาย ทำความสะอาดร่างกายอีก ๒๐ ปี ที่สุขเปล่าทำงานประกอบสัมมาอาชีวะอีก ๒๐ ปี
แล้วเราจะมีเวลาไหนที่จะให้กับชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิงชั่วโมงกลาง นี้แค่เป็นเวลาปกติ เหตุการณ์ปกติ ยังไม่ได้รวมนับเวลาเจ็บไข้ได้ป่วย ยังมีเวลาถายูฐเดียวเท่านั้น
เราจำเป็นจะต้องแทรกเวลาหยุด นิง และกลางในการกิจประจำวัน ไม่ว่าจะประกอบกิจอันใดก็ตามให้สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ควรคู่กันไป เหมือนเรารับประทานอาหารควบคู่กับการหายใจ ทำด้วยกันไปทั้งสองอย่างงานทางด้านในชีวิตประจำวันสามารถไปด้วยกันได้ถ้าทำได้ในทุกวัน อย่างสมํ่าเสมอ ไม่ช้าจะเข้าสีบธรรมได้อย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นต้องไม่ประมาท ใช้เวลาที่อยู่ในโลกนี้ให้เป็นประโยชน์อย่างเต็มที่นะลูกนะ
๒๕ กรกฏาคม พ.ศ. ๒๕๕๕