อย่าให้ภาพจิตหายไป : หน้า 185/258

26 อย่าให้หาย ภาพที่เราเห็นตอนหลับตานั่งสมาธิ พอเราได้แล้ว อย่าให้เลือนหายไป แม้ต้องทำกิจวัตรกิจกรรมอย่างอื่น ในชีวิตประจำวัน เราก็แปะภาพนี้ติดไว้ ต้องหมั่นประคับ ประคองในทุกอิริยาบถ ฝึกให้ชำนาญในทุกกิจจิ วัตร กิจกรรม เหมือนเราเอาภาพแปะติดเอาไว้ด้วยกาวอย่างดี ให้เราสมมติอย่างนั้น ฝึกลับตา ลืมตา ให้เห็นชัดเท่ากัน ลืมตาก็ชัด ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ หลับตามก็ชัด ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ นั่งนอนยืนเดิน ก็ยังชัดเท่ากัน ทำจนกระทั่งกิจจ วัตร กิจกรรม หลับตาลืมตา ไม่เป็นอุปสรรคต่อการริมภาพด้วยใจที่ศูนย์กลางกาย ฐานที่ ๓ ตรงนี้ต้องฝึกฝนให้ชำนาญ เพราะจะมีเรื่องที่ทำให้ ใจเราหายไปเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลาแล้ว ตั้งแต่ตื่นนอน กระทั่งเข้าบ้าน นอน เรื่องคน สัตว์ สิ่งของ ธุรกิจการงาน บ้านช่อง เรื่องสิ่งแวดล้อมสารพัน จากกายในตัวเราเองบ้าง ภายในบ้านบ้าง นอกบ้านบ้าง ตามถนนหนทาง ที่ทำงาน