การปฏิบัติธรรมอย่างไม่ตึงเครียด : หน้า 155/258

๓๓ ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง เราเป็นมนุษย์ธรรมดาต้องทำแบบคนธรรมดา เราไม่ใช่เทวดาที่จะเนรมิตอะไรก็ได้ เวลานั่งธรรมะก็อย่าไป อึดอัดว่า ทำไมเราอยู่ทางโลกจะทำอะไรคือสำเร็จทุกอย่าง ทำไมทำอย่างนี้ไม่ได้ ก็เลยอึดอัด เราอย่าไปวิธีทางโลกมาใช้วิธีการปฏิบัติธรรม ทางโลกแสวงหาโลภทรัพย์ เราต้องว่งเต้น ต้องต่อสู้ ต้องเอาแรงกดดัน เจอปัญหา ต้องเอาจริงเอาจังกันสารพัด วิธีการนั้นเอามาใช้กับการแสวงหาอริทรัพย์ภายในไม่ได้ ภายในต้องเยือกเย็น สุชุม ละมุนละไม ค่อยๆ ประคบประคอง ไป เดี๋ยวมันก็หยุดเอง เดี๋ยวก็ตึงที่หมายเอง ต้องนั่งๆ นุ่มๆ ละมุนละไม สบายๆ ทำเหมือนกับรถไฟที่เล่นอยู่นิ่งๆ เวลามันเล่นไป จะมีเสียงหนึ่งที่เราคุ้นเคย คือ ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง นั่งไป เรื่อยๆ เดี๋ยวก็ถึงสถานี ถึงจุดหมายปลายทาง ปฏิบัติธรรม ก็เช่นเดียวกันนะลูกนะ ถึงก็ช่าง ไม่ถึงก็ช่าง ทำใจเย็นๆ อย่าไปดีดดัน อย่าไปตั้งใจเกินไป ทำใจหลวมๆ เหมือนสวม