ข้อความต้นฉบับในหน้า
ไม่เคยมีใครเลย ที่ทำความเพียรแล้วจะไม่พบความ躁ภายใน ต้องนั่งจนอ้วนตัวจะกลวง จะโล่ง มันไม่มีมิดนั่นแหละ พอที่จะเป็นที่พึ่งทางใจได้บ้าง พอเพ่งส่ว่างแล้ว มันมีกำลังใจนะ แต่ก่อนจะได้กำลังใจอย่างนี้ เราต้องมี กำลังใจเบื้องต้นก่อน คือ ต้องนั่งให้ได้ทุกวัน เข้าไปใหถึงพระธาตุในตัวให้ได้ เป็นพยานในการดำรงธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ได้ ที่ท่านได้กล่าวถึงเกี่ยวกับเรื่องธรรมภายในนั้นแหละ เพราะว่าตอนนี้ เขายังไม่ค่อยจะรู้จักกัน เพราะความไม่รู้จักกัน ก็เลยว่ากันไปเรื่องเปื่อย เสียดายปิดหูปิดตาตัวเองแท้ๆ เลยไม่มีโอกาสได้มุมามเห็น ถ้าหากลูกทุกคนได้เข้าถึงพระธาตุในตัว รู้ว่าจะอ่อ! พระธรรมกาย เป็นอย่างนี้ จะมีมหากุฎูนขึ้น จะมีความรู้สึกใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นอย่างกล้าหาญเลยว่า ใครเข้าใกล้เราเราจะแนะนำเขา จะบอกเขา หรืออยากจะประกาศให้โลกร์เลยว่า พระธรรมกายมิจิจริง ดีจริง จะเกิดความรู้สึกอย่างนี้
ตอนนี้ร่างกายเรายังพอแข็งแรง บ้านเมืองก็ยังสุข สบายดีสมควร ต้องให้โอกาสตัวของเราสร้างบารมี ปฏิบัติธรรมให้เต็มที่ ให้เข้าถึงธรรมให้ได้
๑๘ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๕๕๖