ความงาม 4 ระดับในชีวิต : หน้า 21/198

สบายมาดูแลส่วนที่คนในบ้านไม่อยากจะรับผิดชอบ การสละอารมณ์เน่า บูดที่มีต่อคนอื่นออกไป เพื่อรักษาบรรยากาศภายในบ้านให้ดี สิ่งเหล่านี้ ต้องเสียสละความเป็นส่วนตัวเพื่อส่วนรวมทั้งสิ้น และต้องมีติดตัวตั้ง แต่อยู่กับพ่อแม่ของตนเองมาก่อนแล้ว ไม่อย่างนั้นออกมาเป็นที่พึ่งให้ คนอื่นไม่ได้ คนที่มีฆราวาสธรรม หรือนิสัยดีๆ ๔ ประการนี้เท่านั้น ถึงจะเป็น ที่พึ่งให้ตนเองได้ เป็นความคาดหวังของคนอื่นได้ และเป็นหลักให้แก่ ครอบครัวได้ ผิดจากนี้ไปไม่มีทางท่าได้ ความงามสี่ระดับ เมื่อปู่ย่าตาทวดสอนให้รู้จักการพึ่งตนเองแล้วท่านยังสอนต่อไปอีก ว่า ถ้าหากใครหักห้ามใจในการมีคู่ครองไม่ไหว ก็ต้องรู้จักวิธีคัดเลือก คนมาเป็นพ่อแม่ของลูกเราด้วย ตามปกติของคนเรานั้น จะตัดสินคนกันแค่ความงามภายนอก เจาะลึกไปไม่ถึงความงามในจิตใจ แต่ปู่ย่าตาทวดสอนให้ดูไปถึงภายใน จิตใจ ท่านจึงแบ่งความงามของคนเป็น ๔ ระดับ ระดับที่ ๑ งามอาภรณ์ คือ งามด้วยเครื่องแต่งตัว เครื่องแต่งหน้า ทาปาก การไว้ทรงผม สีสันเสื้อผ้า ตามแต่สมัยนิยม ความงามชนิดนี้ เป็นความงามชั้นนอกสุด ไม่ช้านานก็ล้าสมัย หมดความนิยมชมชอบ เป็นความงามที่สามารถซื้อหาหรือหยิบยืมกันมาได้ ระดับที่ ๒ งามร่างกาย คือ งามด้วยรูปร่าง ผิวพรรณ ใบหน้า ทรง ผม นิ้วมือ ฯลฯ เป็นความงามที่ประจำตัวแต่ละบุคคล หยิบยืมกันไม่ได้ แต่ก็ไม่จีรังยั่งยืน มีแต่เหี่ยวเราไปตามวัย และไม่ได้หลักประกันว่าคน นั้นเป็นคนดีหรือคนชั่ว คนที่รู้ตัวว่าหักห้ามความอยากแต่งงานไม่ไหว ต้องสร้างองค์ประกอบ ๔ ประการนี้ให้เกิดขึ้นก่อน เพื่อเป็นหลักค้ายันชีวิตแต่งงานให้อยู่ได้ตลอด รอดฝั่ง นั่นคือ ๑) ต้องพึ่งตนเองให้ได้ก่อน ๒) ต้องมีหลักการคัดเลือกคนมาเป็นคู่ชีวิต ๓) ต้องมีพี่เลี้ยงในการประคับประคองชีวิตคู่ ๔) ต้องรู้จักขัดเกลาจิตใจให้จาม ระดับที่ ๓ งามมารยาท คืองามด้วยกิริยาวาจาในการวางตัวให้ เหมาะสมกับบุคคลอื่นๆ เช่นเป็นคนรู้จักอ่อนน้อมถ่อมตน มีสัมมาคารวะ พูดจาไพเราะ ยิ้มแย้มแจ่มใส เป็นที่ผูกใจผู้คนไว้ได้ง่าย แต่ทว่ามารยาท เหล่านี้ ถ้าไม่ได้ออกมาจากความจริงใจ ก็กลายมาเป็นความเสแสร้ง แกล้งทำกันได้ดั่งคำโบราณกล่าวเตือนไว้ว่า “ปากปราศรัยน้ำใจเชือดคอ หรือ “หน้าเนื้อใจเสือ” หรือ “ปากหวานก้นเปรี้ยว” ระดับที่ ๔ งามจิตใจ คืองามด้วยความดีที่มีอยู่ประจำใจ ซึ่งจะ แสดงออกมาผ่านทางความรับผิดชอบในด้านต่างๆ ที่เขามีอยู่ประจำตัว โดยจะสังเกตความรับผิดชอบของเขาได้จาก ๓ เรื่องนี้เป็นพื้นฐาน คือ ๒๖ ค lel