ข้อความต้นฉบับในหน้า
เรื่องมีอยู่ว่า เด็กหนุ่มคนหนึ่งได้มาปรับทุกข์เรื่องพ่อของเขาให้
หลวงพ่อท่านฟังว่า
"ผมรู้สึกว่า พ่อชอบเอาเปรียบแม่ไม่ห่วงใยลูก เอาแต่ใจตนเอง หวัง
แต่ความสุขสบายส่วนตัว เวลาตกอับ ก็ปล่อยให้แม่เพียงผู้เดียว ต้อง
ดิ้นรนค้าขายเลี้ยงดูลูก ส่วนตนสุขสบายอยู่ที่บ้าน เจ้าชู้กับคนรับใช้ในบ้าน
ผมจะบาปไหมครับ ถ้าผมเกลียดพ่อ ?
หลวงพ่อท่านก็ให้ข้อคิดแก่เด็กหนุ่มคนนั้นว่า
พ่อที่ไม่รับผิดชอบต่อหน้าที่ ท่านก็มีความผิดเป็นของท่านอยู่แล้ว
ยิ่งเอาแต่ความสุขความสบาย ไปเจ้าชู้กับคนรับใช้ นี่ก็ผิดศีลกาเมฯ
เข้าไปอีก ท่านบาปเต็มตัวของท่านอยู่แล้ว
ส่วนที่ท่านมีเรื่องกับแม่ จะทะเลาะเบาะแว้งอะไรกัน ก็เป็นเรื่อง
ระหว่างท่านกับแม่ของเราเท่านั้น
สําหรับเรา หลวงพ่ออยากจะฝากไว้นะ เวลาเรามองคุณพ่อ มอง
คุณแม่ ขอให้มองอย่างนี้ สัตวโลกเวลาจะเกิด มีความจําเป็นต้องมี
ต้นแบบ
สมมติกันว่า เรามีก้อนดินเหนียว ถ้าเราได้แบบพิมพ์เป็นรูปถ้วย
เอาก้อนดินเหนียวอัดเข้าไปในแบบพิมพ์ เราก็ได้ถ้วยมาใช้ ถ้าได้แบบ
พิมพ์เป็นชาม เราก็ได้ชามมาใช้ มีแบบพิมพ์เป็นตุ๊กตา เอาดินอัดเข้าไป
ในแบบพิมพ์ตุ๊กตา เราก็ได้ตุ๊กตาไว้ดูเล่น ถ้าเราได้แบบพิมพ์ที่เป็น
พระพุทธรูป เอาดินเหนียวอัดเขาไปในแบบพิมพ์ เราก็ได้พระพุทธรูป
มากราบไหว้บูชา ดินเหนียวก้อนเดียวกัน เมื่อได้แบบพิมพ์ไม่เหมือนกัน
ดินก้อนนั้นก็มีค่าไม่เท่ากัน ถ้าแบบไม่มีเลย ดินก้อนนั้นก็เป็นแค่ดินเละๆ
ยิ่งไม่มีค่าอะไรเลย
คนเราจะมาเกิดก็ต้องมีต้นแบบ ถ้าได้ต้นแบบพ่อแม่เป็นวัว เป็น
ควาย ลูกเกิดมาก็ต้องเป็นวัวเป็นควาย ถ้าต้นแบบพ่อแม่เป็นลิง ลูกก็
เป็นลิง ถ้าต้นแบบเป็นคน ลูกก็เป็นคน
ถามตัวเองก็แล้วกันว่า เราที่มีความฉลาดปราดเปรื่อง ด้วยบุญ
#1000! vid
แต่ชาติปางก่อนอย่างนี้ ถ้าตอนเกิดไปเข้าท้องลิง พอคลอดออกมาจาก
ท้องแม่ร้องเสียง “เจี๊ยกๆ” เป็นลิงออกมา แล้วเราจะทำอะไรได้แค่ไหน
หรือถามตัวเองอย่างนี้ว่า ถ้าเปรียบเทียบระหว่างการเกิดมากับ
พ่อแม่ที่เป็นคน แล้วพ่อแม่ไม่เลี้ยง ปล่อยให้เติบโตอยู่ในโรงเลี้ยงเด็ก
อนาถา กับเกิดมาได้พ่อแม่ที่เป็นลิง และเลี้ยงดูเราซึ่งเป็นลูกลิงมาอย่าง
ดีจนโต อย่างไหนจะมีค่ามากกว่ากัน
เกิดเป็นลิงเอาไหมล่ะ ? เราก็ไม่เอา เพราะอะไร เพราะว่ารูปร่าง
ของเราที่เป็นคนเป็นรูปร่างที่เหมาะแก่การทำความดีได้ทุกรูปแบบ จะให้
ทาน จะรักษาศีล หรือนั่งสมาธิภาวนา เราก็ทำได้ทั้งนั้น แต่พอรูปร่าง
เป็นสัตว์แล้วท้าความดีอะไรก็ไม่ได้ ที่ฉลาดเฉลียวอย่างพวกเราน่ะ
ถ้าได้รูปร่างเป็นลิง ร้อง "เจี๊ยกๆ” อยู่ในป่า ก็ทำความดีอะไรไม่
ได้เลย ฉลาดก็ฉลาดแบบลิง เป็นลิงจ่าฝูง พาพรรคพวกห้อยโหนโจน
ทะยานไป ทําอะไรไม่ได้
หรือฉลาดอย่างนี้แหละ พอได้รูปร่างที่เป็นเต่าคลานงุ่มง่าม ถาม
ว่าจะไปทำอะไรได้ ฉลาดก็ฉลาดไปอย่างมากก็เป็นเต่าที่ฉลาดที่สุดในโลก
แต่มันก็ได้แค่เต่านะ
เมื่อได้เกิดเป็นลูกคน พ่อแม่ท่านจะเลี้ยงเราหรือไม่เลี้ยงก็ช่าง จง
ขอบคุณท่านที่อุตส่าห์ให้ต้นแบบที่เป็นคน ส่วนที่เลี้ยงโตมานะ เป็นบุญ
คุณส่วนเกินที่แถมให้เป็นพิเศษเสียด้วยซ้ำ ยิ่งมีสมบัติทิ้งไว้สัก ๑๐ ล้าน ๒๐
ล้าน หรือ ๑๐๐ ล้าน ก็ยิ่งเป็นบุญคุณล้นเหลือ แต่ลำพังแค่เพียงท่านให้
ต้นแบบที่เป็นคนมานี้ ตลอดชาติก็ตอบแทนท่านไม่หมดแล้ว เพราะฉะนั้น
อย่าไปเกลียดท่าน หรือท่าอะไรให้ท่านเสียใจ มันเป็นบาปนะลูกนะ”
เมื่อได้ฟังหลวงพ่อท่านให้ข้อคิดเรื่องนี้แล้ว สิ่งที่น่าคิดก็คือ ถ้าเด็ก
คนนี้ไม่มาปรับทุกข์กับหลวงพ่อท่านเสียก่อน ครอบครัวนี้จะเกิดอะไรขึ้น
การเลิกเหล้าเพื่อเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูกๆ ภาคภูมิใจเป็นสิ่งที่พ่อควรทำ
มากที่สุด เพราะความหวังที่ลูกทุกคนมีต่อพ่อของเขาก็คือ เขาอยากให้
พ่อของตัวเองเป็นคนดี ไม่เป็นคนขี้เหล้าเมามาย
loon ne